"...kostbaarder dan goud, zonder enige
                         wording en enig vergaan..."
                         - Otto von Guericke -

wat is dat, onzichtbaar en toch zo machtig,
dat geen kracht het kan weerstaan? de kring
van burgers rondom meester guericke
en zijn constructie: de vacuümpomp,
die op drie poten in de kamer rijst,
volmaakt en met de obscene gratie
van de mantis religiosa. messingglans,
de bol van glas als recipiënt: hier zit
de mus, die net zoals een wijngeestvlam
is begonnen te flakkeren – de lucht
die steeds krapper wordt. voor het raam rijpen
de mirabellen, zoemt de warmte, groeit
het gras op de ruïnes. aan de muur
een kopergravure van oud maagdenburg.
de onverstoorbaarheid van de slingerklok,
diopter, pedometer, astrolabium;
de aardbol op de tafel, waar zonet
nieuw-zeelands rugvin de stille zuidzee
heeft doorsneden, en als uit de verte
het trage gesjok van paard en wagen.
"deze dode mus", fluistert iemand,
"zal nog eens door een lege hemel vliegen."