…máis valioso que o ouro, desprovisto
de todo devir ou perecer…
Otto von Guericke


que é iso, invisible e porén tan potente
que non hai forza que lle poda? un grupo
de veciños rodean o mestre guericke
e a súa construción: a bomba de baleiro,
en pé sobre tres patas na estancia, unha peza
perfecta cuxo porte recorda a graza obscena da
mantis relixiosa. latón resplandecente,
o seu recipiente unha esfera de vidro: e agora
o pardal que empeza a titilar coma unha chama sobre
o alcohol do viño; polo aire cada vez máis 
escaso. ao outro lado da xanela madurecen os
mirabeles, zoa a calor, medra a herba sobre as ruinas.
na parede un gravado en cobre da antiga magdeburgo.
a imperturbabilidade dos reloxios de péndulo;
dioptra, podómetro, astrolabio;
sobre a mesa o globo onde a aleta dorsal de
nova zelandia acaba de lle meter un tallo ao gran
pacífico e, coma un son que chegase de moi lonxe,
o trote teimoso dunha carruaxe de cabalos.
”este pardal morto”, alguén besbella,
”voará algún día por un ceo baleiro”.