Monique de Waal
neerlandés
herbstvillanelle
den tagen geht das licht aus
und eine stunde dauert zehn minuten.
die bäume spielten ihre letzten farben.
am himmel wechselt man die bühnenbilder
zu rasch für das kleine drama in jedem von uns:
den tagen geht das licht aus.
dein grauer mantel trennt dich von der luft,
ein passepartout für einen satz wie diesen:
die bäume spielten ihre letzten farben.
eisblaue fenster - auf den wetterkarten
der fernsehgeräte die daumenabdrücke der tiefs.
den tagen geht das licht aus,
dem leeren park, dem teich: die enten werden
an unsichtbaren fäden aufgerollt.
die bäume spielten ihre letzten farben.
und einer, der sich mit drei sonnenblumen
ins dunkel tastet, drei schwarzen punkten auf gelb:
den tagen geht das licht aus.
die bäume spielten ihre letzten farben.
De: Selbstporträt mit Bienenschwarm. Ausgewählte Gedichte 2001- 2015
Berlin: Hanser Berlin, 2016
Producción de Audio: 2002, literaturWERKstatt berlin / Haus für Poesie
herfstvillanella
de dagen raken buiten licht
en een uur duurt vijf minuten.
de bomen speelden hun laatste kleuren.
aan de hemel worden decors gewisseld
te snel voor het kleine drama in ieder van ons:
de dagen raken buiten licht.
jouw grijze jas scheidt jou van de lucht,
een passe-partout voor een zin als deze:
de bomen speelden hun laatste kleuren.
ijsblauwe ramen – op de weerkaarten
van de televisies de duimafdrukken van de lage druk.
de dagen raken buiten licht,
het lege park, de vijver: de eenden worden
aan onzichtbare draden opgerold.
de bomen speelden hun laatste kleuren.
en iemand, die met drie zonnebloemen
door het donker tast, drie zwarte stippen op geel :
de dagen raken buiten licht.
de bomen speelden hun laatste kleuren.