H.P. van Coller
afrikaans
De zwijger
Ze huren mij voor feesten en partijen
ter wille van mijn veelbesproken zwijgen
waarmee ik hen vermaken moet
als uitgelezen lekkernij.
Ik word voortreffelijk vergoed,
gevierd, vereerd, gesavoureerd
voor elk uur stilte uit mijn mond.
En met een koele handschoen van glacé
mag een der fraaiste dames mij soms aaien,
genadeloos langs kin en wang.
Mijn lijf blijft stil, een willoos lijk.
Hún mond staat open als een gulp.
Ik ben hun kippenkluif, hun pruim met spek,
hun bitterbal, de made in hun kaas:
de vulling voor een ziel die zich verveelt.
Ik ben hun allerliefste tamme knecht,
begaafd met een voornaam gebrek.
En wordt het laat, dan moet ik hen verlaten.
Dan ben ik moe van hun geschater.
Ik neem een bad en spoel hen van mij af.
Want ik wil niemand mee naar bed
en ik verzwijg dat ik besta,
zelfs bang om in mezelf te praten,
als stonk ik in mijn slaap nog uit hun bek.
De: Dikke mensen
Amsterdam: De Arbeiderspers, 1990
Producción de Audio: het beschrijf, brüssel 2002
Die Swyer/Swygsame
Hulle huur my vir feeste en partytjies
ter wille van my veelbesproke swygsaamheid
waarmee ek hulle moet vermaak
soos uitverkose lekkergoed.
Ek word besonder goed vergoed,
gevier, vereer, bykans gehonoreer
vir elke uur stilte uit my mond.
En met ’n koue handskoen van glanssy
mag een van die fraaiste dames my soms streel,
genadeloos langs ken en wang.
My lyf bly ’n stil, willose lyk.
Húl mond bly oopstaan soos ’n gulp.
Ek is hul pruimedant, gerol in spek,
hul soetsuurvark, die larwe in hul kaas:
die vulling vir ’n siel wat hom verveel.
Ek is hul allerliefste hondmak kneg,
begaafd met ’n belangrike gebrek.
En word dit laat, dan moet ek hul verlaat.
Dan is ek moeg van hul geskater.
Ek neem ’n bad en spoel hul van my af.
Want ek wil niemand saam na bed
en ek verswyg dat ek bestaan,
selfs bang om met myself te praat,
asof slapend ek steeds gestink het uit hul bek.