der veteranengarten

„Again he fighting with his foe, counts o’er his scars,
                      Tho‘ Chelsea’s now the seat of all his wars,
                      And fondly hanging on the lengthening tale,
                      Reslays his thousands o’er a mug of ale.“

                      - Sir John Soane, Inschrift im Summerhouse
                      des Royal Hospital, London -


die veteranen wachsen aus dem gras
empor in ihren ehrenuniformen;
die schweren messingknöpfe blinzeln matt
ins späte licht des nachmittags zurück.
sie wachsen aus dem gras wie in den mythen
das heer der ausgesäten drachenzähne.

die veteranen zeigen ihre zähne
auf fotos, die so braun wie altes gras
geworden sind – vergilbter noch als mythen.
der kampf, sagt jener grieche, ist der formen
beginn, und alles führt zu ihm zurück.
die veteranen steigen auf das matt-

erhorn ihrer erinnerung, das matt
im gegenlicht erstrahlt. die falschen zähne,
die längst schon in der ebene zurück-
geblieben sind. fast unbemerkt im gras
die enkel, glücklich mit geringsten formen
des spiels - ein gegensatz zum kaum bemühten

versuch der veteranen, sich beim mythen-
umrankten spiel der könige ins matt
zu setzen. (die die weißen steine formen
benutzen elfenbein und walroßzähne.)
im veteranengarten wächst das gras.
die schnecke gleitet in ihr haus zurück.

die veteranen denken oft zurück
und kaum nach vorne. so entstehen mythen.
die enkelkinder spielen auf dem gras
in das die kameraden bissen, matt
vom kampf. zu leben heißt: man muß die zähne
zusammenbeißen. und das schicksal formen.

die schwestern tragen weiße uniformen
und sind doch warm. sie rollen sie zurück
ins haus wenn erste sterne ihre zähne
entblößen, und ein ganzes heer von mythen
folgt ihnen auf die zimmer. wo es matt
war vom gewicht erhebt sich nun das gras.

die dunklen formen wandern übers gras -
man mag an zähne denken. oder mythen.
der könig bleibt zurück in seinem matt.

© 2016 Hanser Berlin im Carl Hanser Verlag GmbH & Co. KG, München
De: Selbstporträt mit Bienenschwarm. Ausgewählte Gedichte 2001- 2015
München: Hanser Berlin, 2016
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin 2010

zahrada veteránů

„Again he fighting with his foe, counts o’er his scars,

                        Tho’ Chelsea’s now the seat of all his wars,

                        And fondly hanging on the lenghthening tale,

                        Reslays his thousands o’er a mug of ale.“

                        Sir John Soane, nápis v Summerhouse

                        Royal Hospital, Londýn


tyčí se zde, kde zelená se tráva,

každý se halí v čestnou uniformu;

knoflíky z mědi blyskotají mat-

ně, zrcadlí přísvit odpoledne zpět.

jak vojsko rostou, o němž mluví mýty,

z té trávy, do níž padly dračí zuby.


zde veteráni ukazují zuby

na snímcích hnědých jako stará tráva

a vybledlejších nade všechny mýty.

boj, pravil onen řek, ten určil formu

počátku, k němuž všechno kráčí zpět.

veteráni teď vyšli prozkoumat

co v protisvětle jeví se jak mat-


terhorn jejich vzpomínky. falešné zuby

za sebou dávno zanechali zpět

v nížině. a jejich vnuky pohltila tráva,

šťastné, když hra má jakoukoli formu –

s tím veteráni nechtějí nic mít, ti


se v královské hře obestřené mýty

snažili marně o to, dostat mat.

(kdo pro kameny bílé hledá formu,

má slonovinu, mroží kly a zuby.)

v zahradě veteránů bují tráva.

do svého domku vklouzl hlemýžď zpět.


veteráni se v mysli vrací zpět,

kupředu stěží. tak se rodí mýty.

vnuci si hrají tam, kde bují tráva

a leží druzi, bojem mdlí a mat-

ní. žít znamená: musíš zatnout zuby

a osudu dát jednou provždy formu.


sestřičky mají bílou uniformu,

a přece hřejí. teď je vezou zpět,

když první hvězdy obnažily zuby

a celé vojsko, které tvoří mýty,

je následuje ve chvatu a zmat-

ku. z tíže se zas pozvedá jen tráva.


teď temnou formu napůl skryje tráva –

snad jsou to zuby, snad jen pouhé mýty.

král zůstal zpět, kde obdržel svůj mat.

Přeložil Michaela Jacobsenová