Meg Bateman

gaélico escocés

André Böhm

alemán

Tha na Coineanaich Ghaolach Marbh air na Rathaidean

Tha na coineanaich ghaolach marbh air na rathaidean
ann am pàilteas a’ Chèitinn de choineanaich is de chàraichean,
tha a’ ghaoth na ruith tron fheur fhada ghleansach,
na sealastairean nan seasamh gu caithreamach sna claisean.

’S tric a mhiannaich mi gu robh mi diofraichte’
seach mar a thà mi, gus do ghaol a ghlèidheadh,
gu robh mo chraiceann òrbhuidh, m’ anam sultmhor,
gu robh gràinean meala garbh nam sgòrnan.

Ach nuair a dh’fhosglas do bheul rim bheul-sa
tuitidh mi an comhair mo chinn dhan àm sa, dhan àite sa,
gun diù do shaoghal chèin na foirfeachd,
bidh mi gun sgàth, nam chat, nam gheàrr.

Chan fhaighte pòg na bu mhìlse air nèamh
na coinneachadh ar bilean ann am mionaid na tìme,
na coinneachadh na talmhainn nar làmhan sanntach
air bàirlinn a’ chruinne-cè luasganaich, mhireagaich.

© Meg Bateman

X-TANISCHE VERSE

Die Amme nickte am Ofen ein.
Unsereins kommt erst in der Nacht
Die Kinder bekommen Zähne.
Wir müssen ihnen helfen.

Die Kinder bekommen Hörner,
Hufe und anderen Schund,
Und durch die Türe wächst eine lange Wurzel
ins Gras am Weidegrund.

Die Großmütter haben ihre
Tims und Tinas zugedeckt,
Und die Kinder bekommen Flügel.
Wir lehren sie das Fliegen.

Die Mütter flüstern einen Zauberspruch,
Um auf uns weiter zu jagen,
In die eiskalte Dunkelheit des Winters,
von ihren unbekannten Kindern.

Aus dem Belarussischen von Andre Böhm