първо. после

"който трупа спомени…"

Имах си една къща само за трупане. Сама си я бях направила от кориците
на тетрадките, с букви вместо тапети и без нито един прозорец. И си имах
вътре едни гласнести думи, удобни, заоблени, само сядаш в тях, наместваш
се и се отпускаш. И отивах там често-често, и си лягах направо на пода,
и не можеха с дни да ме намерят.

после обаче се напоявяваха табуретките
разхвърляни по земята глави на кукли и книги
химикали снимки билети за влак
стари вестници дрехи по столовете и даже зад тях
и под килима прахоляк
и косата ми като падала и сините чаши с капачето
стария фотоапарат и парчета хартия навсякъде
и едни думи обострени
само пипваш и се порязваш и се спъваш в обувките си
разлепени скъсани малки ти вече олющени
и така се претъпка
и се заразхождаха вътре
едни думи спрени с точката
още на първата буква пък тя първата буква е главна
и главните букви ако се срещнеха все се караха
и си скубеха една на друга
чертичките и ченгелчетата и какво ли не още
в къщата ми от корици
къде ми отиде просторното
къде ми избяга вратата
как да си стъпя на пода

© Galina Nikolova
De: Минавам
София: Свободно поетическо общество , 2000
Producción de Audio: 2005, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin

Zuerst. Später

"wer Erinnerungen sammelt …"

Ich hatte ein Haus nur zum Sammeln. Hatte es mir selbst gemacht aus
Heftdeckeln, mit Buchstaben statt Tapeten und ohne ein einziges
Fenster. Und drinnen hatte ich so vokalige Wörter, bequeme, weiche,
du setzt dich hinein, machst es dir bequem und entspannst dich. Ich ging oft dorthin,
sehr oft und lag direkt auf dem Boden und war tagelang nicht zu finden.

...
später jedoch tauchten die hocker auf
verstreut auf dem boden puppenköpfe und bücher
kugelschreiber photos zugfahrkarten
alte zeitungen kleider auf den stühlen und sogar dahinter
und unter dem teppich staub
und mein haar ausgefallen und die blauen tassen mit dem deckelchen
der alte photoapparat und die papierfetzen überall
und so zugespitzte wörter
wenn du sie nur berührst schneidest du dich und stolperst in deinen schuhen
aufgeplatzt zerrissen dir schon zu klein ausgetreten
und so wurde es vollgestopft
und drinnen ergingen sich
solche wörter aufgehalten mit dem punkt
noch beim ersten buchstaben wollte dieser erste buchstabe groß geschrieben werden
und die großen buchstaben stritten sich immer wenn sie sich trafen
und rupften sich gegenseitig
die Striche und Häkchen aus und was nicht noch alles
in meinem haus aus heftdeckeln

wohin ist meine geräumigkeit gegangen
wohin ist die tür geflohen
wie kann ich auf den boden treten

Aus dem Bulgarischen von Gabi Tiemann