Pierluigi Lanfranchi
italiano
Ostende
1.
Een bot ligt in het zand
van een eiland dat niet stilstaat
vast is de vorm
de geschiedenis van de wind
het stuwen van merg en steen
de wind raakt zoek op zee
geen golf heeft dezelfde afmeting
zand kleurt rood in de zon
op de renbaan waar stof opwaait
en de hoeven dezelfde ritmes slaan
de hoeven het zand in stukken slaan
over een eiland loopt de wind
en bewerkt er zijn eerdere afdrukken
het mergsteen van het strand
de renbaan aan de kust
de regen in de zee.
2.
De zee heeft de omvang van de wind
en stroomt over op het mergsteen
door de wind bewerkt voor de zee
een strandloper loopt langs de wind
en telt met zijn stappen
de losse delen van het zand
en de losgewaaide koppen van de zee
en de losgekomen vlokken van de wind
rollende kruipende schuivende stukken
van een eiland dat voor even stilstaat
op de rand van de zee
hoeven vergruizelen het steen
de zee draagt het bot naar de kant
het zand koelt af in de wind
schuimvlokken meten de omvang
van een eiland dat tijdelijk ontstaat
onder de voetstap van een strandloper
buiten de wind boven de zee.
De: Tafel
De Bezige Bij, 2004
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2014
Ostenda
1. C’è un osso nella sabbia
di un’isola che non sta ferma
fissa è la forma
la storia del vento
l’accumularsi di marna e pietra
il vento si perde al largo
nessuna onda ha la stessa dimensione
la sabbia si tinge di rosso nel sole
sulla pista dove la polvere si solleva
e gli zoccoli battono gli stessi ritmi
gli zoccoli frantumano la sabbia
sopra un’isola passa il vento
e ritocca le impronte di prima
la marna della spiaggia
la pista sulla costa
la pioggia sul mare
2. Il mare ha le dimensioni del vento
e sommerge la marna
ritoccata dal vento per il mare
un piovanello zampetta lungo il vento
e conta con i passi
le particelle di sabbia
e le creste del mare strappate dal vento
e i fiocchi di vento staccati
pezzi che rotolano, strisciano, scivolano
di un’isola che si ferma un istante
sul bordo del mare
zoccoli sbriciolano la pietra
il mare porta l’osso sulla riva
la sabbia si raffredda nel vento
i fiocchi misurano l’estensione
di un’isola che sorge brevemente
sotto le impronte di un piovanello
al riparo dal vento
sopra il mare