Françoise Roy
español
Ostende
1.
Een bot ligt in het zand
van een eiland dat niet stilstaat
vast is de vorm
de geschiedenis van de wind
het stuwen van merg en steen
de wind raakt zoek op zee
geen golf heeft dezelfde afmeting
zand kleurt rood in de zon
op de renbaan waar stof opwaait
en de hoeven dezelfde ritmes slaan
de hoeven het zand in stukken slaan
over een eiland loopt de wind
en bewerkt er zijn eerdere afdrukken
het mergsteen van het strand
de renbaan aan de kust
de regen in de zee.
2.
De zee heeft de omvang van de wind
en stroomt over op het mergsteen
door de wind bewerkt voor de zee
een strandloper loopt langs de wind
en telt met zijn stappen
de losse delen van het zand
en de losgewaaide koppen van de zee
en de losgekomen vlokken van de wind
rollende kruipende schuivende stukken
van een eiland dat voor even stilstaat
op de rand van de zee
hoeven vergruizelen het steen
de zee draagt het bot naar de kant
het zand koelt af in de wind
schuimvlokken meten de omvang
van een eiland dat tijdelijk ontstaat
onder de voetstap van een strandloper
buiten de wind boven de zee.
De: Tafel
De Bezige Bij, 2004
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin, 2014
Ostende
1
Un hueso tirado en la arena
de una isla que no está inmóvil
fija es la forma
la historia del viento
el brote de médula, de piedra
el viento se pierde en alta mar
ninguna de las olas tiene el mismo tamaño
la arena se pinta de rojo bajo el sol
sobre la pista de carreras donde se alza el polvo
y los cascos en un mismo ritmo golpean
los cascos la arena golpean hasta fragmentarla
el viento va barriendo por la isla
ahí labra sus huellas anteriores:
el peñasco en la playa
la pista de carreras en la costa
la lluvia en el mar.
2
El mar tiene el tamaño del viento
y pasa por encima del peñasco
que ha labrado el viento para el mar
un andarríos camina a lo largo del viento
y cuenta con sus pasos
las partículas sueltas de arena
y las crestas del oleaje arrancadas
y los copos del viento arrancados
pedazos de una isla que ruedan y reptan,
de una isla que se queda inmóvil un momento
a la orilla del mar
la arena empuja el peñasco
los cascos aplastan las piedras
el mar lleva el hueso hacia el litoral
la arena se enfría en el viento
unos copos miden el tamaño
de la isla temporal que nace
bajo las pisadas de un andarríos
fuera del viento
por encima del mar.