«Επιλέγω να έχω υπόψη μου ακόμα και τέτοια πιθανότητα,
               ότι η ζωή έχει δική της λογική.»

               Βύσλαβα Σιμπόρσκα

Διάλεξα για την ημέρα των γενεθλίων μου
  την πιο κοινή εποχή του χρόνου,
  το μήνα που μοιάζει με το βρεμένο
  νεογέννητο περιστεράκι
  με το σπασμένο οστό της κλείδας.

Διάλεξα μια θέση στον παιχνιδότοπο με άμμο,
  στο τρόλεϊ , στο κρεβάτι, στο τραπέζι,
  στις σελίδες  των εφημερίδων, στους οφθαλμούς, στις γλώσσες
  στη δημόσια αυλή και στη γειτονία του κανενός.

Διάλεξα θέα από το παράθυρο –
  ένα τετράγωνο κάδρο με τον μεθύστακα,
  που σέρνει τον σκύλο (νόμισα, πως έσερνε το παλιόρουχο).

Διάλεξα το φόρεμα – σήμερα είναι γιορτή,

διάλεξα ψωμάκι με τους σπόρους,

διάλεξα τον αγαπημένο μου – όχι αυτόν
  που πέρασε από το νου σας,

διάλεξα το Πάσχα, τα Χριστούγεννα,
  τα ξυπνητήρια για τους δυο μας
  να μην αποκοιμηθώ,

διάλεξα τη θερμοκρασία σώματος,
  το μήκος των νυχιών, το σχήμα των δοντιών,

διάλεξα 6 ώρες να βασανίζομαι, να έχω το 6% της ευτυχίας
  και ένα πιάτο ψητό χοιρινό την ημέρα,

διάλεξα τα φτερά και την ουρά,

  το δέρμα του ψαριού, τις οπλές και τα δόντια ζώου,
  τα εργαλεία της δουλειάς, τον τρόπο τεκνοποίησης,

διάλεξα τον ύμνο, το οικόσημο,
  τη φιλοσοφική σχολή και τις ανεξήγητες αιτίες,

διάλεξα την πίστη, τις μεγάλες αμαρτίες,
  τις απαραίτητες υπογραφές, τα συστατικά γράμματα,

διάλεξα το θάνατο – όχι με βροχερό καιρό,
  όχι την Πέμπτη, όχι έξω από την πόρτα του αγαπημένου,
  απλώς και μόνο από σεμνότητα.