Yolanda Castaño
gallego
störtebeker
„Ich bin der neunte, ein schlechter Platz.
Aber noch läuft er.“
(Günter Eich)
noch läuft er, sieht der kopf dem körper zu
bei seinem vorwärtstaumel. aber wo
ist er, er selbst? in diesen letzten blicken
vom korb her oder in den blinden schritten?
ich bin der neunte und es ist oktober;
die kälte und das hanfseil schneiden tiefer
ins fleisch. wir knien, aufgereiht, in tupfern
von weiß die wolken über uns, als rupfe
man federvieh dort oben – wie vor festen
die frauen. vater, der mit bleichen fäusten
den stiel umfaßt hielt, und das blanke beil,
das zwinkerte im licht. das huhn derweil
lief blutig, flatternd, seinen weg zu finden
zwischen zwei welten, vorbei an uns johlenden kindern.
De: Selbstporträt mit Bienenschwarm. Ausgewählte Gedichte 2001- 2015
Berlin: Hanser Berlin, 2016
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin 2010
störtebeker
„Son o noveno, non é un bo posto.
Pero el aínda camiña.“
(Günter Eich)
aínda camiña; a cabeza mirando para o seu corpo
que avanza dando tombos. pero, realmente onde
está el, onde o seu verdadeiro ser? nesas últimas miradas
que lanzou dende o canastro, ou nos pasos cegos?
son o noveno e é outubro;
o frío e a soga cortan máis profundo na
carne. estamos de xeonllos en fila; as nubes
enriba de nós en manchas brancas, coma se desplumasen
alá arriba aves domésticas, igual que fan as mulleres
antes das festas. entón o puño lívido do pai
agarraba o mango da machada, o seu gume puído
chiscáballe ao sol. e daquela a galiña, un sarillo de
sangue e plumas revolvéndose, facía o seu cego traxecto entre
dous mundos, pasando a través das nosas mofas de nenos.