Sándor Tatár
húngaro
weihnachten in huntsville, texas
„Es ist so, als ob man an einem Bahndamm wohnt.
Zuerst achtet man noch auf jeden Zug, dann hört man
sie einfach nicht mehr.“
- ein Einwohner von Huntsville -
als der strom an diesem abend
zusammensackte, flackerten die lampen
am weihnachtsbaum, erloschen. in der ferne
der spätzug. wir, die nacht, der bratenduft -
die gänse schwammen friedlich in den seen
aus weißem porzellan. im mondlicht
die abgenagten knochen der veranden.
wir lauschten auf die leicht bewegte wiege
des großen waldes, der die stadt umfängt,
dann kehrten die choräle ins radio zurück.
in jedem fernseher saß ein präsident.
der bahndamm, ohne anfang, ohne ende.
der gänsebraten.
De: Selbstporträt mit Bienenschwarm. Ausgewählte Gedichte 2001- 2015
München: Hanser Berlin, 2016
Producción de Audio: Literaturwerkstatt Berlin 2010
karácsony huntsville-ben (texas)
„Olyan, mint amikor vasúti töltésnél lakik az ember.
Először még felfigyel minden vonatra, aztán
már egyszerűen meg se hallja őket.”
- egy huntsville-i polgár -
amikor aznap este elapadt
az áram, vibráltak az égők
a karácsonyfán, kihunytak. a távolban
az éjjeli vonat. mi, az éjszaka, a pecsenyeillat -
békésen úszkáltak a ludak a tavakon
fehér porcelánból. a holdfényben
verandák lerágott csontvázai.
a várost körülölelő nagy erdő lágyan
mozgatott bölcsőjére füleltünk, aztán
visszatértek a rádiókba a korálok.
és minden tévében egy elnök ült.
a töltés, nincs eleje sem, vége sem.
a libasült.