[I etterkant av ein nyfødt]

I etterkant av ein nyfødt
ein rest av hjartet, vinterfarga
som slektning å gjenta kvarandre
omtrent tydeleg
Når isen er kald
er isen vakker
det var min vinter og
eg græt om eg vil det
Med fostrets vissheit:
Du er barnet eg skulle ha vore
panna mot glaset
for trongt
Og fontanellen, enno vidopen

© Ingrid Storholmen
De: Krypskyttarloven
Oslo: Aschehoug, 2001

[Na afloop van een pasgeborene]

Na afloop van een pasgeborene
een restje van het hart, wintergetint
als familie elkaar herhalen
ongeveer duidelijk
Als het ijs koud is
is het ijs mooi
het was mijn winter en
ik huil als ik dat wil
Met de zekerheid van de foetus:
Jij bent het kind dat ik had moeten zijn
mijn voorhoofd tegen het glas
te nauw
En de fontanel, nog wijd open

Vertaling: Liesbeth Huijer, met dank aan Lisette Keustermans