[leave nimmen wit hoe't wy yn eardere libbens...] (fy)

leave nimmen wit hoe't wy yn eardere libbens
inoar foarby ronnen of de bus misten dêr't ien
fan ús beiden yn siet of do myn suster ús mem
yn wiest en it tusken ús neat wurde mocht om't
 
der te folle jierren of in leauwe tusken ús
dreaun sa plastysk as in kontinint sil de ôfstân
wol ris west ha ik wie miskien drok dwaande mei
it útfinen fan fjoer wylst do en dyn frijer
 
oare kant de oseaan de kearsen oanstutsen
hâld ik dy al wer te stiif fêst ik wol dy net
fynknipe mar ik bin bang en bliid tagelyk dat
 
der noait mear tusken ús wêze sil as dit hielal
dêr't wy net by inoar yn komme kinne omdat
it te lyts is foar it fertriet fan twa dy't ien wurde
 
leave lit tiid ús fan inoar ôf skuorre at wy ien foar ien
deageane wy slaan werom mei brêgen fan wurden

© T.B. / Bornmeer
De: De wizers yn it read
Leeuwarden: Bornmeer, 2000
Producción de Audio: NLPVF, 2005

[liefste, niemand weet hoe in vroëer lewens ons]

liefste, niemand weet hoe in vroëer lewens ons
mekaar op straat verby geloop of die bus verpas
het met een van ons in jy my suster of moeder
in was en niks van kon kom oor die groot verskil
 
in jare of ’n geloof wat ons skei die afstand
tussen ons so rotsdig soos ’n kontinent
ek miskien die elemente aan’t troef was om vuur
uit te vind terwyl jy en jou minnaar
 
aan die oorkant van die oseaan kersies aangesteek het
hou ek jou alweer te styf vas ek voel amper ek druk
jou inmekaar maar ek’s so bly en bedroef gelyktydig
 
dat daar nooit meer tussen ons sal wees as hierdie heelal
waarin ons nimmer bymekaar kan uitkom nie omdat
dit te klein is vir die verdriet van twee wat een word
 
liefste laat die tyd ons uitmekaar skeur eendag wanneer ons beurtelings sterf
nou sal ons terugslaan met brûe van woorde

Translation by Charl-Pierre Naudé