Anja Kampmann

Ας μιλήσουμε για τον ορίζοντα την
πινελιά του απείρου για το λευκό
τσιτσίρισμα των φωτεινών πεδίων και
του φωτός τη διάχυση καθώς θεριεύει η θάλασσα
και στο μεγάλο κόρφο της η γλίνα
απ’ τα εργοστάσια ιχθυάλευρου η θάλασσα των ρομαντικών
φωτιές σε παραλίες με βότσαλα και ταξιδιώτες
που για πάντα θα χαθούν
κι η άλλη θάλασσα των λιμανιών, στα ντοκ
και τα κοντέινερ τινάζει τις φιδίσιες γλώσσες της
κάτω απ’ τους γερανούς που ξεφορτώνουν
μισεμό με προορισμό τη νύχτα η θάλασσα της σμέρνας
που καραδοκεί κάτω απ’ την πέτρα
η θάλασσα η κρυμμένη στους βυθούς της γρίφος
θαλασσινών ονείρων
που χάθηκαν αναίτια στης θάλασσας τα βάθη
οι τάφροι κι απάνω τους ψηφιδωτά κηλίδων
έκταση ρυπαρή πηχτή η θάλασσα
τόσο καλά κρυμμένη καθώς ασθμαίνει
ο μεγάλος κόρφος της καθώς
παλεύει να γραπώσει
τον εαυτό της

The horizon is the concern here the
distance applying color the bright crackling
of surfaces of light and the spreading
of the light as it surges the sea
within its broad chest the putrid sludge
of the fishmeal factories the sea of romantic
fires on the gravel beaches travelers
now losing themselves forever
in a distant view the sea in the harbors, the docks
the container areas licking the sea
beneath cranes all heaving the
homesickness nightwards the sea of moray eels
lurking back behind a rock
the sea of the deep with a hidden image
for the dreams of the sea
that vanished in the sea bottomless
the trenches above it all a mosaic of flakes
streaming tough thick field of dirt the sea
that is so well concealed gasping for air within
its broad chest and snatching at
itself.

Se va a tratar del horizonte capa
de color de lontananza el claro crujido
de las superficies de luz y la difusión
de la luz cómo se rebela el mar
en su ancho pecho el sapropel
de las fábricas de harina de pescado el mar de los románticos
fuegos en las playas de grava viajantes
que por siempre se pierden
en una vista el mar de los puertos, muelles
áreas de contenedores el mar llameando
bajo grúas que adonde anochece
elevan nostalgia el mar de morenas
acechando tras una roca
el mar de profundidad oculto acertijo visual
para los sueños de. Mar
que en mar desaparecen sin fondo
las fosas encima un mosaico de copos
correoso campo de porquería que fluye el mar
tan bien oculto resuella jadeando aire en
su ancho pecho a sí mismo
buscando.

A horizontról kell szólnia a
messzeségről ahogy felviszi a festéket a fény
felületeinek világos suhogásáról és a fény
terjedéséről ahogy felágaskodik a tengerről
saját széles mellkasában a hallisztgyárak
rothadt salakjáról kavicsos partokon égő
romantikus tüzek tengeréről utazókról
akik örökre elvesznek
a kilátásban a tengerről a kikötőben, a dokkokról
a konténerdepókról a tengerről mely daruk
alatt csillog amik éjjelente
honvágyat emelnek a szikla mögött
lapuló murénák tengeréről
a mélység rejtett tengeréről az álmok
képrejtvényéről mely. Tengerről
tengerbe vesztek feneketlenül
az árkokról felettük pikkelymozaik
sűrűn folyó terep sárból a tengerről
mely oly jól rejtett levegőért kapkodó
saját széles mellkasában önmaga után
csapkodó.

Dev’essere l’orizzonte lo
strato di colore della lontananza il chiaro stridore
delle superfici di luce e la diffusione
della luce come s’inalbera il mare
nel suo vasto petto la melma fetida
delle fabbriche di farina di pesce il mare dei fuochi
romantici sulle rive di ghiaia viaggiatori
che si perdono per sempre
in un panorama il mare nei porti, sulle banchine
negli spiazzi per container il mare guizzante
sotto le gru che verso sera
issano la nostalgia il mare delle murene
in agguato da dietro a uno scoglio
il mare celato degli abissi un’immagine-guida
per i sogni del mare
che in mare spariti son senza fondo
le fosse di sopra un mosaico di fiocchi
campo di ruvide correnti di rifiuti il mare
che resta così ben nascosto anelante all’aria
nel suo vasto seno che a se stesso
si avventa.

Deverá tratar-se do horizonte da
coloração da distância do ranger claro
das superfícies da luz e da difusão
da luz como o mar se empina
no seu amplo peito o lodo pútrido
das fábricas de farinha de peixe o mar dos românticos
fogos nas praias de cascalho viajantes
que se perdem por ele para sempre
numa perspectiva o mar nos portos, as docas
as áreas dos contentores lambendo o mar
debaixo dos guindastes que à noite leva
as saudades de casa o mar das moreias
emboscando-se detrás duma pedra
o mar da profundidade ocultando uma imagem
para os sonhos do. Mar
que desapareceram no mar
sem fundo as covas sobre elas um mosaico de flocos
campo correndo viscoso de lixo o mar
tão bem ocultado ofegante de ar no
seu amplo peito procurando respirar-se
a si mesmo.