Kinga Fabó

Izgledala je otvoreno kao neko ko spava.
Nosila je svoje valove.
Puls života ispod utihnulog zimskog predela.
I more je osmeh bacio na obalu.

Opatica-pega na vrućem sićušnem telu.
Boja u razbijenoj čaši.
Jedan ranije zatvoreni pokret.
Lepa je bila kako je ustala.
Pa i more je osmeh bacio na obalu.

Volela bi da ostanem predmet.
Ne, neću više biti besmrtna.
Dovoljno sam snažna, mogu odbraniti sebe.
Molim svoju kaznu.

Istovremeno se desilo to i isto to.
Šutke sam sedela u čaši.
Tek pega je skitala na ogolelom predelu.
Glasovi nisu imali nastavke.

Tek jedan vani ostavljen pokret.
Blaženstvo kao nepomična plesačica.
Udarci biča na koštunjavim leđima.

Ni more više nije besmrtan.

Bukalah, laut muncul dalam tidur.
Membawa ombak-ombak.
Bunyi sunyi dibawah musim panas.
Melempar sebuah senyuman dipantai.

Sebuah bisikan hangat didalam tubuh
Sebuah warna pecah dalam gelas.
Sebuah isyarat yang lekas.
Cinta seperti laut yang surut.
Melempar senyum di pantai.

Aku ingin menyimpan sesuatu.
Tapi, tidak, keabadian bukan milikku.
Aku bisa bertahan.
Menunggu siksaan.

Disini dan sesuatu yang serupa terjadi
Dengan sunyi, aku terdiam didalam gelas
Hanya titik yang berpendar didalam pemandangan yang bugil
Suara-suara lenyap.

Hanya sebuah isyarat yang bergerak.
Kebahagiaan seperti seorang penari yang diam
Berdenyut-denyut pada tulang punggung

Dan laut tak lagi abadi.

Open, the sea appeared asleep.
Carrying its waves.
A pulse under the muted winter scene.
Throwing a smile on the beach.

A nun-spot on the hot little body.
A color on the broken glass.
A gesture that was once closed.
Lovely as the sea stood up.
Throwing a smile on the beach.

I wanted to remain an object.
But, no, immortality is not mine.
I am too strong to defend myself.
Waiting for punishment.

This and the same happened together.
Silently, I sat in the glass.
Only the spot wandered on the naked scene.
Sounds did not continue.

Only an omitted gesture.
Happiness like an unmoving dancer.
Beatings on naked, bony back.

And the sea will no longer be immortal.

Бе уязвима, като човек, който спи.
Прииждаха вълните й.
И пулсирането й изпод зимната стихналост.
А морето заля с усмивка брега.

Калта – росата по горещото малко тяло.
Стръкче цвете в очукана чаша.
Движение, оковано отрано.
Изправи се, беше прекрасно.
Щом морето заля с усмивка брега.

Исках да си остана предмет.
Не желая да съм вече безсмъртна.
Силна съм, мога и сама да се пазя.
Моля се да бъда наказана.

Случи се така едновременно.
В чашата седях безсловесно.
Само калта се стичаше по голата гледка.
Звуците нямаха продължение.

Едно-единствено забравено навън движение.
Щастието е обездвижен танцьор.
Удари с бич по тялото кожа и кости.

И морето не ще е безсмъртно никога вече.

Άνοιξε, η θάλασσα φάνηκε να κοιμάται.
Κουβαλώντας τα κύματα της.
Ένας παλμός κάτω από την σιωπηλή χειμωνιάτική θέα.
Πετώντας ένα χαμόγελο στην παραλία.

Η καλόγρια- κηλίδα στο ζεστό μικρό σώμα.
Ένα χρώμα στο σπασμένο γυαλί.
Μια χειρονομία που κάποτε ήταν κλειστή.
Ωραία καθώς η θάλασσα στάθηκε.
Πετώντας ένα χαμόγελο στην παραλία.

Ήθελα να παραμείνω ένα αντικείμενο.
Αλλά, όχι, η αθανασία δεν είναι δική μου.
Είμαι πολύ δυνατή να προστατεύσω τον εαυτό μου.
Περιμένοντας να τιμωρηθώ.

Αυτό και το παρόμοιο συνέβησαν μαζί.
Σιωπηλά, κάθισα στο γυαλί
Μόνο η κηλίδα περιπλανήθηκε στην γυμνή θέα.
Ήχοι δεν συνέχισαν.

Μόνο μια ξεχασμένη χειρονομία.
Ευτυχία όπως ένας ακίνητος χορευτής.
Χτυπήματα στην γυμνή κοκκαλιάρικη πλάτη

Και η θάλασσα δεν θα είναι πια αθάνατη