John Mateer

Uit den vreemde komen is de democratie die de perfect uitgedoste
gangsta uit Nigeria toelaat om mij aan te spreken als broer

en een speciale korting te bieden voor een fijne plek waar de meisjes allemaal
uit den vreemde komen – Rusland, Brazilië, Australië – en allemaal Engels spreken.

Wij zijn, op perverse wijze, broers: van hetzelfde continent,
slaaf en meester, oor en mond,
in de bizarre dialectiek van Shinjuku, deze verkeersader
waar zoveel volk tot wolk vervaagt.

Wat voor passaatwind voerde hem hierheen? en die meisjes? en mij?

Onze gedeelde tongval is denkbeeldig, noodzakelijk, een soort muntstukje
geslagen door bestempeld te worden.

Fremdheit ist die Demokratie, die es dem Nigerianer,
mit all seinem Gangsteroutfit, erlaubt, mich als Bruder anzusprechen,

und einen Spezialrabatt zu offerieren für einen netten Ort, wo alle Mädchen aus der Fremde sind
- russisch, brasilianisch, australisch – und alle Englisch sprechen.

Wir sind – perverserweise – Brüder: vom selben Kontinent,
Sklave und Herr, Ohr und Mund,
im sonderbaren Dialekt des Shinjukubezirks, dieser Durchfahrtsstraße,
wo Massen sich zu Wolken verwischen.

   Welche Passate haben ihn hierher geweht? Und diese Mädchen? Und mich?

Unsere gemeinsame Sprache ist illusionär, notwendig, eine Art von Münze,
geprägt, indem daraufgetreten wurde.

外国にいることはデモクラシー民主主義の一例だろうか、ナイジェリア人に
ギャングスタ・ラッパーのいでたちで、ブラザー兄弟と私を呼び止めさせる、

楽しいよどうだい、安くしとくよ、女の子はみんな外人
――ロシア、ブラジル、オーストラリア人もいるよ――みんな英語を喋れるよ。

私たちは捩れたかたちで兄弟だ。同じ大陸生まれの
奴隷と主人、耳と口、でも

新宿の奇妙な弁証法のせいで、この往来では
群集は雲のようにぼやけていく。

　　どんな貿易風が彼をここまで運んできたのか？　女の子たちを？　そして私を？

私たちの共通語は必要不可欠な幻想、一種の
圧し潰されてあることで鋳出された硬貨。