Alfred Schaffer
Instrumentaal
Honderd, een schitterend getal. Een smoglaag tempert ons
doen en laten, aan de bomen bungelen lampionnen, ik peuter
hapjes los, prop die in je mond. Ik heb het helemaal gehad
met je geheimenissen. Vermoedelijk heb je een slank profiel,
prijkt een tatoeage op je rechterbovenarm, draag je nu en dan
een bril. Als ik je goed begrijp dan hoef ik je alleen maar even
aan te raken, je van je bedrading te bevrijden en de hitte doet
de rest – het klimaat is niet langer het klimaat, bij maanlicht
de karkassen. Daar op de zomerweide hoor je wolven huilen,
door hun absentie grandioos. Wolven. Een wolf doodt enkel
voor de kick. Geen gelijkenis bereikt, huis en haard gespaard.
Toen ik klein was moest er nog van alles worden uitgevonden,
nu ben ik je vriend. Door triestheid omgeven. Een vriend, die
heeft steeds het beste met je voor. Een goede, welteverstaan.