Yiorgos Christodoulides (Γιώργος Χριστοδουλίδης)
Είδα την Αφροδίτη (Ι)
Ο βράχος μισογερμένος στο πλευρό
έμοιαζε ν' αγκομαχεί
κάτω απ' το μολύβι που του φόρτωσε
ανερώτητα ο χρόνος στους ώμους του.
Βγήκαν οι κύκνοι απ' το μυστικό καταφύγιο του Ποσειδώνα
και κοίταξαν ατάραχα το κύμα
και πέρα από το κύμα
τη γοργόνα που λικνιζόταν
στο πλάτος του πελάγου.
Τότε, ο ένας πίσω από τον άλλον,
φτερούγισαν γι' άλλους τόπους,
πιτσιλλίζοντας με ρανίδες νερού φωτένιες την αυγή.
Κι ήταν σαν πήραν μαζί τους
τη φλογισμένη κουρτίνα του καλοκαιριού
(η θερμή θαλασσινή αύρα κρατήθηκε
για μια στιγμή στον αέρα κι ύστερα χάθηκε κι αυτή),
ενώ απ' το ισχνό ομοίωμα του φεγγαριού,
απ' τον ήλιο που ανάτελλε απ' τη θάλασσα από παντού
αναδυόταν η γυμνή θλίψη της Αφροδίτης.