Aras Ören
DİE FREMDE İST NİCHT FREMD
DİE FREMDE İST NİCHT FREMD
(GURBET DEĞİL ARTIK)
Emine’nin T.C. Berlin Başkonsolosluğu'na ve
Berlin Içişleri Senatörlüğü’ne yazdığı bir örnek dilekçedir:
Sayın baylar,
Sözüm özürse, özürümü bağışlayın,
sözümü ama kabul edin.
Ben babamın pasaportuna kayıthysam,
babamın yazgısı benim yazgım oluyor
taa bozkırdan peşinde sürüklediği;
taa bozkıra - uçakta o konuşkan amcanın dediği gibi
bir buldozer girip de 1950 sonlarında,
toprağı karmaya başladığından beri.
Arkasından yol göründü, gurbet başladı,
gurbet daha sılasında başladı ama
o adına «Alamanya» dedi.
Şimdi de ben «Türkiye» diyorum.
Ben geldiğimde beş yaşımı doldurmuştum,
on yıldır buradayım, kardeşlerim Berlin doğumlu.
Şimdi benim gurbetim nere, sılam nere?
Babamın gurbeti benim sılam oldu,
benim sılam, babamın hâlâ gurbeti.
N'olur silin artık benim kimliğimi
babamın pasaportundan.
Kendi cebimde kendi pasaportum olsun.
Soranlara kimliğimi açıkça söyliyeyim,
hiç utanmadan, hiç çekinmeden,
hatta biraz da öğünerek:
İçinde doğup, yaşadığım yüzyıl beni
böyle etti:
Doğumum -1963, Kayseri,
Yaşadığım yer - Berlin, Kreuzberg.
Emine