Max Czollek

בבת מסע
נעשה סתיו
בווישֶגראד
הבתים עוטים
חורי יריות כמו נמשים
שדות של צלבים בשלים
לצד הדרך

אסוף את היבול

מי שבודד כעת 
כובש זיכרון
בצנצנות כורך שעווה
סביב חוטי בידוד
על העצים הרימונים
אגרופי ילדים בוהקים

نهرُ جِسْرِ دِيرِيِنَا فِي رِحَّلَةٍ مِنْ الأَيامِ الْغَابِرَةِ
فِي فيشغارد أَسقَطَ الْخَرِيفُ أَوِرَاقَهُ
مَا فَاءَتْ الْمَنَازِلُ مِنْ ثُقُوبِ الرَّصاصِ
حَتَّى أَضْحَتْ عَلَيهَا كَالْنَّمَشِ
صلبانَ الْكَنَائِسِ عَلَى قَارِعَةِ الطُّرُقَاتِ مَرْمًيَةً

فِي حِينَ أَنْ حُصَّادَ الدَّقيقِ قَدْ حَانَ

مِنْ بِمُفْرَدِهُ هَذِهِ الآونة
عُلَبٌ خَاوِيَةٍ قَدْ اِمْتَلَأَتْ بِذكْرِيَاتنَا
وَنُظَّارَاتٍ قَدْ تَلَطَّخَتْ بصملاخِ آذانٍ
أَمْ تِلْكَ الأسلاكِ الشَّائِكَة
بَلْ أَيِّدَاي الأطفال الْمَشْرِقَة
تَقْطُفُ الرُّمَّانُ مِنْ عَلَى الأشجارِ