Elke Erb

Cómo entra en el oído esta llamada
que toca el corazón, que contiene dulzura,
con su forma de vaina (sólo arqueada), creciente
llamada de allí abajo, del zarzal del arroyo.

Llamada de socorro, tal vez, de un polluelo, de un pájaro
que se cayó del nido, y se encuentra confuso
en un sitio extranjero, en un extenuante vacío peligroso.

Un polluelo aún no bien emplumado voló desde su nido,
o fue el único huevo de sus padres, y sólo tiene hambre,
pasado ya su tiempo, digerido ya todo, nada más,

y el reloj biológico le marca la hora, con urgencia
manda seguir creciendo (un vacío, una obediencia grita),
las catástrofes están en el orden de las cosas,
las catástrofes son también discrecionales, pero

la dulzura es casual. Ahora se ha calmado, todo fluye.
Las llamadas sonaron más cortas y menos lastimeras,
como un poco cubiertas de polvo, pero seguían molestando,

150 o 15 gramos de carne que dan forma a una voz
(pues voz completa era) tienen el poder de clamar,
en un ser humano que lee y escribe, el instinto de auxilio,

hacen sonar la alarma del temor, que suscita
allá abajo el instinto de rapiña, el de un gato tal vez,en la    bella,
 creciente, dolorosamente suave, y que él también escucha,
monádica unidad con el instinto de auxilio y protección.

Kako prodire u uho, to
što u srce dira, ta slast, i
taj zov što se kao mahuna graška (još oblja)
širi, tamo dole uz potok kroz žbunje.

Poziv u pomoć valjda, jednog ptičeta, goluždravog,
koje je upravo palo na zemlju, zaprepašćeno
iscrpljujuće praznom i opasnom tuđinom.

Iz gnezda je izpalo ono što još nema dovoljno pera
a možda se izleglo iz jedinog jajeta i sada gladuje samo,
preko granice izdržljivosti, sva je hrana svarena, ničeg više.

Biološki sat ga upozorava,
zapoveda mu da hitno mora da raste (izostanak poslušnosti viče),
katastrofe spadaju u uobičajen poredak stvari,
katastrofe su takođe efekti prosuđivanja,

ali slast je slučaj. Sada je mirno, sve teče.
Pozivi postaju sve slabiji, zvuče manje bolno,
kao da je prah pao po njima, mada su još uvek na smetnji.

150 ili 15 grama mesa što stvara glas
(pun glas) ima moć da
u čoveku koji čita i piše
izazove negodovanje zbog potrebe da se pomogne,

može da uzbuni brigu, tamo dole
to izaziva nagon za lovom, na primer kod mačke,
što zajedno sa nagonom da se pomogne i zaštiti
čini lepo proširenu monadnu celinu
koja bolno slasno odjekuje u uhu mačke.