André Schinkel 
Translator

on Lyrikline: 2 poems translated

from: bosnian, serbian to: german

Original

Translation

Zima pjesnikova

bosnian | Hadžem Hajdarević

Vatra u peći, ubrza pa stane.
Plamen se guši od izdajna dima.
U strvi tvarī koliko li ima
Onog žara što razvrstava dane

U krv Počela, u rane Svršetka?
Pregusta svjetlost ne može da kane
u srce stabla čije su već grane
hitale k nebu tražeći svog pretka...

Vatra u peći zaluđuje oko –
svaka varnica metaforska spletka?
I mi buktimo, dižući visoko

sjaj luče-misli u pepeo retka
koji će čitač raspuhivat, dokon
ili razapet uzlom Prapočetka.

© Hadžem Hajdarević
from: Na sonetnim otocima
Zenica: Vrijeme, 2004
Audio production: 2006 Literaturwerkstatt Berlin

Des Dichters Winter

german

Wind im Ofen, der sich aufschwingt, verharrt.
Die Flamme, erstickt, heimtückisch, am Rauch.
Wieviel gibt es, in Fäulnismaterie vernarrt,
Von jener Glut, die sortierte Tage gebraucht

Im Blut des Anfangs, den Wunden des Tods?
Das dicke Licht, das nicht tropft und nicht fließt
Im Herzen des Baums, dessen Ästewerk sprießt
In den Himmel, suchend im Ahnen-Geglos ...

Das Feuer im Ofen, das das Auge verwirrt –
Der Funke, metaphorisch: ein Intrigen-Getos?
Und wir lodern, Asche, gereiht, heben verirrt

Den Saum der Fackel-Gedanken, jene, lustlos,
Die der gelangweilte Leser pustend entsorgt
Oder gekreuzigt, mit dem Band des Ur-Infernos.

Übertragung und Nachdichtung: Cornelia Marks und André Schinkel

ТАКО ЈЕ ПЕВАО ОРФЕЈ

serbian | Ivan V. Lalić

Он певао је као грм пун ружа,
Гласом од бакра, од воћа и пене.
И свака грана бивала је дужа
И мека испод коре, ко да пружа
Црнкасто тело миловању жене.

А дивне звери нису чак ни знале
Како им крв се у мед златни груша.
Најежене су, велике и мале,
Ко исечене из тишине стале,
С језером светла у уху што слуша.

А он је време учинио чујним,
Дао му гипкост воде бистре, плитке,
Пуне пастрмки са тачкама рујним;
И боју траве с цветовима бујним,
И укус земље, сунчане и житке.

И певао је и под кишом млаком,
Мокар, сред љубичасте детелине,
Крвав под кожом, и скривено лаком
На одјек зрелог гласа под стењаком,
Гле вребао је први вал тишине.

© Branka Lalić and Ivan V. Lalić Fondation
Audio production: Recording: Congress Library, Washington, 1983, Copyright © Branka Lalić and Ivan V. Lalić Fondation

So sang Orpheus

german

Er sang wie ein Strauch voller Rosen,
Mit einer Stimme aus Kupfer, Früchten, Schaum angetan.
Und jeder Zweig verlängerte sich, war lose
Unter der Rinde, – als böte, um sie zu kosen,
Einer Frau der dunkle Körper sich an.

Das prächtige Raubzeug gar wusste von nichts,
Als ihm das Blut zu goldnem Honig gerann.
Und stand schaudernd: klein, groß, erpicht,
Ein aus der Stille geschnittnes Scherbengericht –
Mit See-Leuchten im Ohr, das Lauschen ersann.

Er aber hielt vernehmbar die Zeit
Mit der Weichheit des Wassers: kristallklar, des seichten
Voll von Forellen, mit roten Punkten bestreut;
Und die Farbe des Grases, das Blumenpracht zeugt,
Und die Erd-Aromen, die biegsamen, die sonnenreichen.

Und er sang auch im Regen – lauwarm;
Nass, inmitten des lilanen Kleewuchses Fülle,
In blutiger Haut, heimlich, voll gierigem Harm
Aufs reife Echo der Stimme unterm Gebarm,
Lauerte er auf die erste Woge der Stille.

Übertragung und Nachdichtung: Cornelia Marks und André Schinkel