Gerrit-Jan Berendse
Translator
on Lyrikline: 2 poems translated
from: german to: dutch
Original
Translation
Im Innern der Gedichte
german | Nicolas Born
Du kannst nicht davon leben
mit der Wirklichkeit zu konkurrieren
noch kannst du von der Wirklichkeit leben
aber du kannst einen Eingriff überleben
und alles zurück kriegen
und durch Das Leben gehen
durch schnell verfallende Bilder
das warst du
du und Das Werdende Leben
Personen keuchend unter ihren Grabsteinen
Mit einer ungeheuren Anstrengung
von dir und allen Vorfahren
blendest du dich aus
Land und Wasser sind geblieben
der Himmel ist geblieben
und du bist geblieben
du hast dich auf nichts einzurichten
kleine Sonnen erleuchten deine Demokratie Und
du wählst das Leben und den Tod
du hast viele Schöne Stimmen
du bist Viele
deine Haut ist deine Haut Und endlich
nichts als Haut
du bist der Unternehmer des Lebens
der Veranstalter weißer Erscheinungen
du bist der RaumMensch im Freien
der Autor des Laufs der Geschichte
du bist imstande Zeit zu drucken wie Bücher
du wiegst und siebst und liebst Und im Wind
wehen die Ruinen der Diktatmaschinen
die Unvernunft steht in voller Blüte
du bist die Blüte und die Unvernunft
du bist Tag und Nacht bei Tag und Nacht
du bist der Mörder
kreisend in der eigenen Blutbahn
du bist Vater und Sohn
du bist der ausgeschlachtete Indianer
und der registrierte Indianer
du bist alle Farben und Rassen
du bist die Witwen und Waisen
du bist die Rebellion der Gefangenen
du bist Geheul ohne Aufenthalt
Messerwürfe Schüsse
du bist der phantastische Sportler der TraumMeilen
der Bildersturm im Haupt der Demokratie
du bist der Sprengmeister aller Ketten
du bist die geheim leuchtende Parole
die Banderole
die Avantgarde der FreiKüchen
du bist Mensch Und
Tier wenn es den Tod fühlt
du bist allein und du bist Alle
du bist dein Tod und du bist der Große Wunsch
du bist der Plan den du ausbreitest Und
du bist dein Tod
from: Das Auge des Entdeckers
Göttingen : Wallstein Verlag, 2004
ISBN: 3-89244-824-8
Audio production: Radio Bremen – Am 16.2.78 aufgenommen bei einer Lesung in der Stadtwaage Bremen
Binnen in de Gedichten
dutch
Je kunt er niet van leven
met de werkelijkheid te concurreren
ook kun je van de werkelijk heid niet leven
maar je kunt een ingreep overleven
en alles terugkrijgen
en door Het Leven gaan
door snel vervallende beelden
dat was je
jij en Het Wordende Leven
personen hijgend onder hun grafstenen
Met een enorme inspanning
van jou en alle voorvaderen
cijfer je je weg
land en water zijn gebleven
de hemel is gebleven
en jij bent gebleven
je hebt je op niets in te stellen
kleine zonnen beschijnen jouw democratie En
je kiest het leven en de dood
je hebt vele Mooie Stemmen
je bent Velen
jouw huid is jouw huid En tenslotte
niets anders dan huid
je bent de ondernemer van het leven
de organisator van witte verschijningen
je bent de RuimteMens buiten
de auteur van de loop der geschiedenis
je bent in staat tijd te drukken als boeken
je wiegt en zeeft en lief koost En in de wind
waaien de ruïnes der dicteermachines
het onverstand staat in volle bloei
je bent de bloesem en het onverstand
je bent dag en nacht overdag en 's nachts
je bent de moordenaar
cirkelend in zijn eigen bloedbaan
je bent vader en zoon
je bent de uitgeroeide Indiaan
en de geregistreerde Indiaan
je bent alle kleuren en rassen
je bent weduwen en wezen
je bent de rebellie der gevangenen
je bent gehuil zonder ophouden
worpen met messen schoten
je bent de fantastische sportman van de DroomMijlen
de beeldenstorm in het hoofd van de democratie
je bent de verbreker aller boeien
je bent de geheim lichtende leus
de banderol
de avant-garde der Open Keukens
je bent mens En
dier als het de dood voelt
je bent alleen en je bent Allen
je bentje dood en je bent de Grote Wens
je bent het plan dat je ontvouwt En
je bent je dood
uit: Spiegel van de Duitse poëzie : van 750 totheden
© 1984 by Meulenhoff Nederland bv, Amsterdam
Copyright Nederlandse vertalingen © 1984 by Gerrit-Jan Berendse and Meulenhoff Nederland bv, Amsterdam
Entsorgt
german | Nicolas Born
So wird der Schrecken ohne Ende langsam
normales Leben
Zuschauer blinzeln in den Hof
im Mittagslicht
Kleinstadt, harte Narbe ziegelrot
Gasthaus, wehende Gardinen
und am Schreibtisch ist jetzt gering
der persönliche Tod
Ich kann nicht sagen, wie die Panik der Materie
wirkt, wie ich in meiner Panik
die nicht persönlich ist, nur an die
falschen Wörter komme.
Das sorgend Schöne fehlt mir an Krypton und
Jod 129. Mir fehlt die Zukunft der Zukunft
mir fehlt sie.
Mir fehlen schon meine Kindeskinder
Erinnerung an die Welten
mir fehlen Folgen, lange Sommer am Wasser
harte Winter, Wolle und Arbeit
Hier entstehen Folgen starker Wörter
die leblos sind, das verruchte Gesindel
spürt nichts, sie schließen die Kartelle
keine Ahnung was sie in die Erde setzen
Ahnung nicht, nur Wissen
was sie in die Erde setzen in Luft und Wasser
für immer
kein Gefühl für «immer». Den Tod
sonderbehandeln sie wie einen Schädling
der gute Tod vergiftet wie die liebe Not.
Was schändet ihr die Gräber meiner Kindeskinder
was plündert ihr den Traum der Materie,
den Traum der Bilder, des Gewebs, der Bücher
Knochen.
Die Trauer ist jetzt trostlos
die Wut ohne Silbe, all die maskierte Lebendigkeit
all die würgende Zuversicht
Gras stürzt, die Gärten stürzen, niemand
unterm Geldharnisch fühlt die Wunde
entsorgt zu sein von sich selbst.
Kein Gedicht, höchstens das Ende davon.
Menschenvorkommen
gefangen in verruchter Vernunft, die sich
nicht einmal weiß vor Wissenschaft.
Kein Schritt mehr frei, kein Atem
kein Wasser unerfaßt, käufliche Sommerspuren
die Haut der Erde - Fotoabzüge
die betonierte Seele, vorbereitetes Gewimmer
das dann nicht mehr stattfindet
vor Stimmgebrochenheit.
Winzige Prozeßrechnungen in der hohlen Hand
beleben die Erde, alleswissende Mutanten
dafür totaler Schutz vor Erfahrungen.
Lebensstatisten, Abgänger. Am Tropf
der Systeme.
Gekippte Wiesenböschung, Engel, Ungewisse,
warmer Menschenkörper und Verstehn
Gärten hingebreitet, unter Zweigen Bänke . ..
....... Schatten ......Laub ... im Wind gesprochen
.........................Samen
from: Keiner für sich, alle für niemand
Göttingen : Wallstein Verlag, 2004
ISBN: 3-89244-824-8
Audio production: Radio Bremen – Am 16.2.78 aufgenommen bei einer Lesung in der Stadtwaage Bremen
Die Tonaufnahme ist leider unvollständig und endet mit: "... entsorgt zu sein von sich selbst."
Ontlast
dutch
Zo wordt de schrik zonder einde langzaam
normaal leven
toeschouwers knipperen naar de binnenplaats
in de middagzon
provinciestad, hard litteken dakpanrood
pension, waaiende vitrage
en aan de schrijftafel is nu gering
de persoonlijke dood
Ik kan niet zeggen hoe de paniek der materie
werkt, hoe ik in mijn paniek
die niet persoonlijk is, alleen tot
de verkeerde woorden kom.
Het lastig schone mis ik aan krypton en
jodium 129. Ik mis de toekomst der toekomst
ik mis haar.
Ik mis mijn kindskinderen al
herinneringen aan de werelden
ik mis voortgang, lange zomers aan het water
strenge winters, wol en werk
Hier ontstaat een voortgang van sterke woorden
die levenloos zijn, het godvergeten tuig
voelt niets, ze vormen kartels
geen idee wat ze in de grond stoppen
geen idee, alleen kennis
van wat ze in de grond stoppen in lucht en water
voor altijd
geen gevoel voor 'altijd'. De dood
krijgt een speciale behandeling als een schadelijk insekt
de goede dood vergiftigd net als het lieve leven.
Wat schenden jullie de graven van mijn kindskinderen
Wat plunderen jullie de droom der materie,
de droom van de beelden, van het weefsel, de botten
der boeken.
Het verdriet is nu troosteloos
de woede zonder woorden, al die vermomde levendigheid
al dat wurgende vertrouwen
gras stort neer, de tuinen storten neer, niemand
onder het geldharnas voelt de wond,
om ontlast te zijn van zichzelf.
Geen gedicht, hoogstens het einde ervan.
Aanwezigheid van mensen
gevangen m een godvergeten verstand, dat van louter
wetenschap zichzelf niet kent.
Geen stap meer vrij, geen adem
geen water ongeregistreerd, zomersporen te koop
de huid der aarde-afdrukken van foto's
de gebetonneerde ziel, voorbereid geklaag
dat dan niet meer plaatsvindt
door een gebroken stem.
Luttele procesrekeningen in de holle hand
doen de aarde leven, alleswetende mutanten
daarvoor in de plaats totale bescherming tegen ervaringen.
Levensfiguranten, verdwijners. Aan het infuus
van de systemen.
Gekantelde berm, engelen, onzekere,
warme mensenlijven en begrip
tuinen uitgespreid, onder takken banken...
... schaduw... loof... in de wind gesproken
...…………. zaad
[Het woord ‚entsorgen’ verwijst naar het verwerken van
kernafval. Vert.]
uit: Spiegel van de Duitse poëzie : van 750 totheden
© 1984 by Meulenhoff Nederland bv, Amsterdam
Copyright Nederlandse vertalingen © 1984 by Gerrit-Jan Berendse and Meulenhoff Nederland bv, Amsterdam