Dimitra Kotoula 
Translator

on Lyrikline: 3 poems translated

from: greek to: english

Original

Translation

Snapshot

greek | Dimitra Kotoula

Σ’ ακούω-

Ναι, είσαι.

Ένα λεπτό δέρμα απλώνεται πάνω στη γλώσσα μου.
Τη χαϊδεύει.
Ένα λεπτό δέρμα χαϊδεύει τη γλώσσα μου.
Τα χέρια μου ηχούν γεμάτα καρπούς.
Γεμάτα εγκατάλειψη.
Ό,τι πρόκειται να συμβεί στην ιστορία
συμβαίνει τώρα μέσα στα χέρια μου.
Φυσάς τη μέρα μου.
Την ξαφνιάζεις.
Η μυρωδιά σου αναστάτωσε τη μέρα μου.
Στροβιλίζεται.
Πέφτει.
Η μέρα μου στροβιλίζεται και πέφτει μέσα στη μέρα σου.
Η καρδιά μου
ένα ζεστό πειθήνιο στόμα
που το αρωματισμένο χάδι της καρδιάς σου
έχει καταδικάσει να επιζεί
ορθάνοιχτο
τραυλό
χωρίς χείλη.


(Από την υπό δημοσίευση συλλογή ‘Χλιδή’)

© Dimitra Kotoula
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

Snapshot

english

It’s you.

Yes, I can hear you.

A fine skin spreads over my tongue.
Caresses it.
A fine skin caresses my tongue.
My hands resound full of fruits.
Full of abandonment.
Whatever is going to happen in the tale
is happening now in my hands.
You blow my day.
Surprise it.
Your smell flustered my day.
It whirls.
Falls.
My day whirls and falls into yours.
My heart
a warm meek mouth
that your heart’s scented caress
has condemned to survive
wide open
stammering
without lips.

translated by David Connolly and Dimitra Kotoula

Τοπιογραφίες Ι

greek | Dimitra Kotoula

Είναι μια παγωμένη μέρα.

Μια άψυχη φτερούγα πρωινού φωτός
αιωρείται κοινότοπα.
Αντιστέκεται.
Μυρωδιά πάχνης
και τα κόκκινα φύλλα της πλατανιάς αχνίζοντας.
Το ανείπωτο αγγέλλεται ξανά ειπωμένο.
Νεαρά αυλάκια υδαρούς πρώτης ύλης
τα χέρια μου
κατευθείαν δοσμένα σε μένα
διαβρωμένα από επιθυμίες
δοκιμασμένα από λασπώδεις τρυφηλές νοσταλγίες
εντεταλμένα
προσανατολίζονται.
Μένοντας πιστός σ' αυτό το φως
μαθαίνω πιο σωστά τον εαυτό μου
θυμάμαι πιο σωστά τον εαυτό μου
έξω από κάθε πρόβλεψη και το πραγματικό.
Ήσυχα που καπνίζει το φθινόπωρο.
Το δάσος της ερεθισμένης μου σκέψης ταράζεται πάλι.
Υπερίπταται.


Ο ήχος ένα κόκκινο που σβήνει μέσα στο στόμα μου.
Κλείσε τα μάτια
Κλείσε καλά τα μάτια στην —

εγώ εσύ κι αυτό

Μια χούφτα θλίψη σκορπίζεται πάνω απ' τη θάλασσα.
Η θάλασσα έχει ένα θρίαμβο.
Εμείς δεν έχουμε κανέναν.
Ένα ζευγάρι μόνο τα χέρια μας
άσπρα μέσα στα πράσινα
διαβρωμένα από επιθυμίες
δοκιμασμένα από λασπώδεις τρυφηλές νοσταλγίες
δανεισμένα χέρια
ζουν
για μια στιγμή λίγο λαμπρότερα
ακυρωμένα
ο μικρός βίαιος στρατός μιας επιτακτικής ασημαντότητας
ένα ζευγάρι μόνο τα χέρια μας
χωρίς φτερά
χέρια πού ξετυλίγουν και τυλίγουν υποσχέσεις
αναγκάζοντας τη φθορά σε παραίτηση.

εγώ εσύ κι αυτό

Ή φρίκη της λέξης που προστίθεται στη φρίκη της άλλης λέξης


ενώ πλαγιάζουμε σιωπηλοί στα σκοτεινά
και κοιταζόμαστε

ενώ κρατιόμαστε σιωπηλοί
σφιχτά
και κοιταζόμαστε
και δε ζητάει ή καρδιά
γιατί είμαστε φτωχοί
μόνο ανασαίνει ρυθμικά
σ' αέναο σφυροκόπημα.

© Dimitra Kotoula & Nefeli 2004
from: Τρεις Νότες Για Μια Μουσική
Αθήνα [Athens]: Εκδόσεις Νεφέλη, 2004
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

Landscapes I.

english

It’s an icy day.

A lifeless wing of morning light
hangs there, defiant
banal.
The smell of frost
and the red leaves of the plane tree steaming.
Fresh furrows of wet raw material
my hands
held straight out to me
worn down by desires
dragged through the mud of all that indulgent nostalgia
find their bearings.  
Remaining faithful to this light
I perceive myself more clearly
I remember myself more clearly
beyond the expected or the actual.
The autumn smoke rises peacefully.
The forest of my inflamed thought stirred up again.
Hovering.
A sound fading red into my mouth.
Keep your eyes-
Keep your eyes closed to-

I, you and- this.

Grief is scattered in handfuls above the sea.
The sea so apparently glorious.
We have no glory.
Only our hands now coupled
white hands amidst the greens
worn down by desires
dragged through the mud of all that indulgent nostalgia
hands borrowed and lent
live
for a moment almost bright
then are reduced to nothing
the small violent army of an imperious triviality
only our hands a couple
-but wingless-
ravelling and unravelling promises
forcing decay to recede.

I you- this.

The horror in words rising
we lying
silently
in the dark
each starring at the other


each holding onto the other
silently
in the dark


and the heart asks for nothing


-for we are poor-


just breathes


-the rhythmical breath of its own relentless pounding.

translated by Anthony Hirst and Dimitra Kotoula

Διαθέσεις Χ

greek | Dimitra Kotoula

Είμαι συγκινημένος απόψε.

Ο οξύς συνειρμός τέχνης απαιτητικής και κάπως άχαρης
για την ώρα διστάζει.
Έλα-
μπορούμε, αν θες,
να περπατήσουμε μαζί αίθουσες μουσείων
ερωτευμένων με τα ίδια τους τ’ αγάλματα
να διαγνώσουμε την αιχμηρή αμφιβολία του χεριού
κάτω απ’ το ποτισμένο ύφασμα- το μάρμαρο
την άγρια προετοιμασία της επιφάνειας για τη ζωγραφική.
Μπορούμε, αν βέβαια το θελήσεις,
να φτιάξουμε ακόμη και μια μουσική.
Θα ‘ναι πολύτιμη κι ανέμελη
θα εξελίσσεται κάπως αργά
αλλά στους ίδιους πάντα αξιόπιστους τετράγωνους χρόνους.
Έλα.
Μη μου το αρνηθείς.
Άλλωστε τι θα κοστίσει.
Φέρε μαζί αυτή τη στιγμή κι αυτή τη σελίδα.
Αυτή τη στιγμή
εδώ
πάνω σ’ αυτή τη σελίδα
-μόνη περιουσία μου-
ακύρωσέ τα
αφού, απόψε,
πιστός στην αρετή των δακρύων
σε εποχή κυνικών εκμυστηρεύσεων
μπορώ
επάξιος και λαμπερός
για αυτή, τη μόνη αυτή φορά,
να σε υπερασπιστώ.

© Dimitra Kotoula & Nefeli 2004
from: Τρεις Νότες Για Μια Μουσική
Αθήνα [Athens]
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin 2010

Moods X

english

I’m so emotional tonight.

The sharp cohesion of an art both demanding and rather joyless
       for the time being holds back.

Come-
we can, if you wish,
walk together through galleries
of museums in love with their own statues
analyze the pointed uncertainty of the hand
beneath the damp material- the marble
the rough preparation of the surface for painting.
We can, if you really want to,
even compose a little music.
It will be splendid and carefree
unfolding rather slowly
but always in those ever-reliable four-beat measures.
Come.
Don’t deny me this.
Besides, what does it cost?
Bring along this moment and this page.
This moment
here
on this page
-my only asset-
cancel it all
for, tonight,
faithful to the purity of tears
in an era of cynical assurances
I,
worthy and illustrious,
could (how could I possibly)
claim you.

translated by Anthony Hirst and Dimitra Kotoula