Diego J. Puls
Translator
on Lyrikline: 20 poems translated
from: dutch, western frisian to: spanish
Original
Translation
[Soms zit er in een wolvenlijf]
dutch | Erik Spinoy
Soms zit er in een wolvenlijf
een blinde automaat
die zich herhaalt en
slaat en slaat
een dolgedraaide hamer
hartkamer
zenuwtrek
of metronoom
die beukt
totdat het niet meer jeukt
tot het niet fijn meer is
maar ook geen pijn meer doet.
from: Boze wolven
Amsterdam: Meulenhoff, 2002
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007
[En un cuerpo de lobo hay a veces]
spanish
En un cuerpo de lobo hay a veces
un autómata ciego
que se reitera y
golpea y golpea
un martillo enloquecido
ventrículo
tic nervioso
o metrónomo
que aporrea
hasta que desaparece el picor
hasta que se acaba la gracia
pero tampoco duele.
[Heet en klam]
dutch | Erik Spinoy
Heet en klam – een ijzeren
dictaat van
het plaatselijk klimaat.
Om de middag zitten
eitjes, baby’s
duizendvoudig
in de monsterlijk gezwollen
ogen, neus en mond.
Onder maan- en halogeenlicht
lijken lippen druivenzwart
te tuiten zich voor dit
hun allerlaatste
luchtzoen.
Terwijl de camera inzoomt
op dit trage zieden
stort (een druppel
uit een lekke kraan)
zo’n bleke fluim
het mierenvolk ten prooi.
Na eerst de slakken nog
wordt van de gieren ook
het wachten nu beloond.
Verschrikt wieken zij
brakend op.
from: Ik en andere gedichten
Amsterdam/Antwerpen: Meulenhoff, 2007
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007
[Caluroso y húmedo]
spanish
Caluroso y húmedo – férrea
imposición
atmosférica local.
Hacia el mediodía
pululan huevos, bebés
a millares
en los ojos, nariz y boca
monstruosamente hinchados.
A la luz de la luna y la luz halógena
los labios negros como uvas parecen
amorrarse para estampar este
su postrer
beso en el aire.
Mientras la cámara enfoca
esta lenta ebullición
un pálido gargajo (gota
de un grifo que gotea)
cae y es presa
de la colonia de hormigas.
Después del turno de las babosas
ahora también los buitres ven
recompensada su espera.
Espantados remontan vuelo
vomitando.
[Er zat]
dutch | Erik Spinoy
Er zat
dit kleine zwarte spatje
op mijn oog.
(Iets prikte ook nog
bovendien.)
Zo kende ik niet de trekken terug
van haar mijn liefste
maakten vrachten sneeuw
haast geen verschil
en keek ik
nachtblind in
het stralen van een zonsopgang.
Maar door dit spatje
lijdzaam en geduldig
wetend uit te staan
kon ik veel
harder gaan.
from: Boze wolven
Amsterdam: Meulenhoff, 2002
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007
[Se me había metido]
spanish
Se me había metido
en el ojo
esta salpicadura negra.
(Y encima
algo me picaba.)
Por eso no reconocí los rasgos
de ella mi amada
las cargas de nieve no hacían
casi ninguna diferencia
y clavé la mirada
con mi ceguera nocturna
en los rayos de una salida de sol.
Pero soportando
resignado y con paciencia
a sabiendas la salpicadura
pude ir mucho
más rápido.
[Een wolf]
dutch | Erik Spinoy
Een wolf
is als een huis
waarin twee gaten gapen:
een gat
waar nooit een voordeur zat
de holte
van het keldergat.
Door lege ramen kruipt
klimop en wingerd binnen
en neemt kamers in bezit.
In kelders huist
het ongewervelde
en draait en draait
zijn blinde cirkelgang.
from: Boze wolven
Amsterdam: Meulenhoff, 2002
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007
[Un lobo]
spanish
Un lobo
es como una casa
con dos grandes aberturas:
una
donde jamás hubo una puerta
la cavidad
del hueco del sótano.
Por las ventanas vacías
penetran hiedra y parra
tomando posesión de los cuartos.
En sótanos reside
lo invertebrado
que gira y gira ejecutando
su ciego movimiento circular.
De stad
dutch | Eddy Van Vliet
De stad is overstelpt door plekken die
je mij ontnam. Vol gemeenschappelijke
voetstappen, vol gemeenschappelijk lachen.
Zij werden door dromen beschut en desnoods
greep de liefde naar het geweer om hen te beschermen.
Vertel mijn benen hoe zij moeten
ontlopen wat hun toebehoorde.
Vertel het hun. Zij willen niet geloven
dat de theaters zijn afgebrand, in de restaurants
de pest is uitgebroken, de terrassen in de lucht
zijn opgegaan, de hotels werden gesloten,
de binnenplaats is afgebroken.
Zoals ik door het buigen van mijn hoofd
aan de regen denk te ontkomen,
zal ik vergeten wat mij is ontnomen.
Amsterdam: De Bezige Bij, 1991
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)
La ciudad
spanish
La ciudad está infestada de lugares que
tú me arrebateste. Colmada de pisadas
comunes, llena de risas compartidas.
Los sueños les dieron cobijo y cuando hizo
falta el amor los protegió escopeta en mano.
Cuéntales a mis piernas cómo deben
eludir lo que les pertenecía.
Cuéntales. Les cuesta créer
que los teatros se han incendiado, que en los restaurantes
ha brotado la peste, que las terrazas se
han esfumado, que han cerrado los hoteles,
que el patio interior lo han derribado.
Igual que inclinando la cabeza
creo poder escaper de la lluvia
me olvidar de lo que me han arrebatado.
From: El Urogallo, Noviembre 1995.
Legitimaties
dutch | Erik Lindner
1. Waar het om gaat is niets dan dat het ergens klopt,
de mogelijkheid een onderdeel te zijn, te behoren
tot een gezelschap, een verzameling. Mensen
die zich omkleden tussen de lage heggen
bij het prikkeldraad aan de duinrand.
Speelkaarten vallen op een handdoek in het zand,
het proviand onder lappen in een rieten mand,
een ingegraven fles van het destilleerbedrijf
waar een van ons die dag heeft gewerkt.
We rennen als iedereen naar de zee
en weer terug, slaan schoenen uit op het voetpad,
omhelzen wat in elk gesprek achterwege blijft
bij het afscheid en weten ons troosteloos als
in een tram de bestuurder zijn haltes
afroept tegen zijn enige passagier.
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2014
Identificaciones
spanish
1. De lo que se trata no es más que de que sea cierto,
la posibilidad de ser un elemento, de pertenecer
a una compañía, a un conjunto. Gente
cambiándose entre los ligustros bajos
y el alambrado al borde de las dunas.
Naipes que caen sobre una toalla en la arena,
las provisiones bajo paños en un cesto de mimbre,
una botella enterrada de una destilería
donde ese día uno de nosotros ha trabajado.
Corremos como todo el mundo hacia el mar
y volvemos, nos sacudimos los zapatos en la senda,
abrazamos lo que en toda conversación se omite
al despedirnos y nos sabemos desconsolados cuando
en un tranvía el conductor anuncia las paradas
a su único pasajero.
[De zee is paars bij Piraeus]
dutch | Erik Lindner
De zee is paars bij Piraeus.
Een vlag kruipt uit de klokkentoren
als de wind draait.
Een man stapt over een hond.
Een vrouw wrijft gebogen over haar ooglid.
In een parapluwinkel valt een paraplu van de toonbank.
Op een smalle tak zit een duif
die erafvalt, fladdert en opnieuw gaat zitten
de bes die te ver op het uiteinde van de twijg hangt
de tak die doorbuigt, de kraag die opbolt als de duif verschuift.
Een meisje stapt in de metro met een bureaula.
Op het dikke zand aan de branding
schuift een visser horizontaal zijn hengel uit
een fiets staat naast hem op de standaard.
Hij staat wijdbeens alsof hij plast.
Vogelpootafdrukken in het zand.
De hengel kromt boven de zee.
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2014
[El mar es violeta en el Pireo...]
spanish
El mar es violeta en el Pireo.
Una bandera emerge del campanario
cuando el viento gira.
Un hombre pasa por encima de un perro.
Una mujer se frota cabizbaja un párpado.
En una tienda de paraguas se cae un paraguas del mostrador.
En una ramita fina hay posada una paloma
que se cae, revolotea y se posa de nuevo.
La baya lejana que cuelga en la extremidad de la rama.
La rama que cede, el collar que se abomba cuando la paloma avanza.
Una chica aborda el trencon un cajón de escritorio.
En la arena gruesa junto a la rompiente
un pescador extiende horizontalmente su caña.
A su lado una bici apoyada en el pie.
Él separa las piernas como orinando.
Huellas de patas de pájaro en la arena.
La caña se curva sobre el mar.
18 september 1994
dutch | Erik Lindner
1. Alles wat ontstaan is kan verdwijnen.
Hoe op een hete dag een lange bank
schaduw ontvangt van zeven olijfbomen.
Hoe het zitvlak verklamt in aanraking
met het massief en eeuwenoud steen.
Hoe de tramontane de zeespiegel breekt
en door indringend licht van een lome zon
het wateroppervlak oppikt en ronddraait
in orkanen geel, blauw, oker, zand, water.
Hoogtevrees kan oplossen, richtingloos.
Zwaluwen die als vleermuizen duiken
langs de stijle rotswand achter de bank
waar het pad drie baaien doorslingert
maar nog slechts naar Frankrijk wijst.
2. Niets sterft vrijwillig in Port Bou.
Het meisje uit Aragon op het strand
doet haar rok uit en loopt antilopig
door de branding terwijl haar leren tas
een schrijfmap bewaart met ijzerwerk.
Ze is hier alleen voor deze zondag
die gelijk een naamloze geschiedenis is.
Een lege sokkel op een stalen plateau.
De voortuin van een verlaten douanepost.
Een rots die haast wegglijdt in de zee.
Geef het daar kleurenblind benamingen
spel van tramontane, wind met kracht
van hoge bergen, doet rillen in de zon.
3. Alles wat ontstaan is kan verdwijnen.
Het vrijelijk verstrekken van penicilline
en morfine. In de oude pensionkamer
staan twee bedden tussen een muur
van ziekte. Jij en ik, wie is mannelijk?
Wat is mannelijkheid? Het schrapen
van een mesje over de ontstoken keel,
hoe het voelt te worden geschoren
de laatste keer, voor een feest waar
je niet meer bij zal zijn. Of hoe
een kind lachend zand gooit
naar de zon. Vallen en pas
schaamte bij het opstaan.
4. Ook wat niet ontstaan is kan verdwijnen.
Zand, wortels, helmgras, sporen die hier
nimmer liepen. De inwoners die de reiziger
nastaren maar zijn signalement niet geven.
Hun gang nog verstoord na het bouwen
van een monument. Nu, als de tramontane
aan je lichaam likt en jou en je bril oppikt,
die meevoert. Waar de passage het kerkhof
brengt tot aan de afgrond boven de branding.
Daaromtrent kan enkel een bijziende vinden.
Hoe het hier komt? Vijftig jaar geleden. Zo-
iets vergeten is barbaars. Zelfs de verminking
van een kunstwerk is een uiting van cultuur.
Dit deed ik. Gewetenloos. Vandaag. Datum.
from: Tramontane
Perdu, 1996
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2014
18 de septiembre de 1994
spanish
1. Todo lo generado puede desaparecer.
Cómo en un día caluroso un largo banco
recibe la sombra de siete olivos.
Cómo las posaderas se enfrían al contacto
con la maciza y milenaria piedra.
Cómo la tramontana rompe el espejo del mar
y por la penetrante luz de un sol perezoso
recoge y revuelve la superficie acuática
en huracanes amarillo, azul, ocre, arena, agua.
El vértigo puede disolverse, sin rumbo.
Golondrinas lanzándose como murciélagos
por la escarpada pared rocosa detrás del banco
donde el sendero bordea tres bahías
apuntando sin embargo solo a Francia.
2. Nada muere en Port Bou por su voluntad.
La muchacha aragonesa en la playa
se quita la falda y camina antílopemente
por la rompiente mientras su bolso de cuero
guarda una carpeta con herrajes.
Solo ha venido por este domingo
que semeja una historia anónima.
Un pedestal vacío en una plataforma de acero.
El jardín al frente de un puesto de aduanas abandonado.
Un peñón que casi se desliza en el mar.
Démosle daltónicas denominaciones
juego de tramontana, viento con la fuerza
de alta montaña, que estremece al sol.
3. Todo lo generado puede desaparecer.
El libre suministro de penicilina
y morfina. En el cuarto de la vieja pensión
hay dos camas entre un muro
de enfermedad. Tú y yo, ¿quién es masculino?
¿Qué es la masculinidad? Que una cuchilla
rasque la garganta inflamada,
la sensación que provoca ser afeitado
por última vez, para una fiesta a la que ya
no se asistirá. O cómo
un niño tira arena al sol
riendo. Caerse y no sentir
vergüenza hasta levantarse.
4. También lo no generado puede desaparecer.
Arena, raíces, barrón, huellas que aquí
nunca hubo. Los habitantes que con la mirada
siguen al viajero sin facilitar su descripción.
Su andar todavía interrumpido tras erigir
un monumento. Ahora, cuando la tramontana
lame tu cuerpo y te recoge a ti y a tus lentes,
llevándoselos. Donde el paso conduce al cementerio
hasta el precipicio asomado a la rompiente.
Alrededor solo puede encontrar un miope.
¿Cómo ha llegado aquí? Cincuenta años atrás. Ol-
vidar algo así es bárbaro. Aun la mutilación
de una obra de arte es un acto de cultura.
Eso hice. Sin escrúpulos. Hoy. Fecha.
[Tot een wiek van de molen losdraait]
dutch | Erik Lindner
Tot een wiek van de molen losdraait
Ivens wacht op een stoel op de wind
tot de punt van een duinpan verkruimelt
op de wind op een stoel wacht Ivens
tot de trein in een rookpluim oplost
Ivens op een stoel wacht op de wind
tot het stof zijn ogen doet tranen
wacht op een stoel op de wind Ivens
tot het zweet op zijn kin opdroogt
op een stoel wacht Ivens op de wind
tot de baarden van kamelen wapperen
tot korrels als vlooien op de vlucht slaan
tot een slinger in een vliegertouw vastraakt
tot zijn wandelstok als golfclub omverslaat
tot het zand borrelt als schuim in de branding
tot het deksel van zijn koffer opengaat
op een stoel op de bergtop wijst Ivens
daar slaapt de wind in een hol in de woestijn.
from: Trompet in de branding
SLIB-reeks, CBK Zeeland, 2013
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2014
Ivens y el viento
spanish
Hasta que del molino se suelta un aspa
Ivens espera sentado en una silla el viento
hasta que se disgrega la punta del valle de la duna
el viento sentado en una silla espera Ivens
hasta que el tren se disuelve en un penacho de humo
Ivens sentado en una silla espera el viento
hasta que el polvo hace lagrimear sus ojos
espera sentado en una silla el viento Ivens
hasta que se seca el sudor del mentón
sentado en una silla espera Ivens el viento
hasta que se agitan las barbas de los camellos
hasta que los granos como pulgas emprenden el vuelo
hasta que una honda se enreda en la cuerda de una cometa
hasta que su bastón se tumba como un palo de golf
hasta que la arena bulle como espuma en la rompiente
hasta que se abre la tapa de su maleta
sentado en una silla en la cumbre señala Ivens
allí duerme el viento en una cueva en el desierto.
.
Inspirado en el documental de Joris Ivens Une histoire de vent (1988)
Een droom in de bergen
dutch | Tom Van de Voorde
Ik spreid een mat
en draai ruggelings
de minuten terug
Zonder tekort aan verbeelding
hou ik de wolk voor een haas
laat thuis een telefoon rinkelen
Mijn herder vraagt Waarom
ben je er nu pas? Zag je dan niet
hoe alles wakker werd
met de bouw van een vleugel-
lamme wieg?
Schraap het
groen van de heuvels
zeef het
zand en plant
tersluiks een boom
In een geritselde gedachte
sla ik een tent op
en deel mijn proviand
We zijn het eens geraakt
over het ras van onze huisdieren
Audio production: Haus für Poesie, 2019
Un sueño en las montañas
spanish
Extiendo una estera
y de espaldas giro hacia atrás
los minutos
Sin carencia de imaginación
tomo a la nube por una liebre
dejo sonar un teléfono en casa
Mi pastor me pregunta ¿Por qué
no viniste antes? ¿Acaso no viste
cómo todo despertaba
con la confección de una cuna ali-
quebrada?
Rasca lo
verde de las colinas
filtra la
arena y planta
al pasar un árbol
En un pensamiento murmurado
instalo una tienda
y comparto mis vituallas
como si nos hubiéramos puesto de acuerdo
sobre la raza de nuestras mascotas
dagelijks
dutch | Rozalie Hirs
ziet de gedachte zich kiemen op een andere verdieping tevoorschijn gekomen uit het trapgat als krast een klauw van een kat zich met de prooi in de vloer schaduwt zonlicht het blauw van de stoel met takken en bladeren vuurt de kachel aan in een adem sta ik vanmorgen op om te gaan fietsen na een douche van boterhammen bij het uitstappen verdringen reizigers zich laten de trein er niet door gaat de klok een stap vooruit in de maandelijkse overschrijving zit een heel huis de electriciteit verbindt kamers als water in een schok liggen groenten uit de supermarkt alsof ze nooit zijn gegroeid in de winkelwagen komen nader tot elkaar als voorproef op de maag aan een tafel voorkomt het vallen van bijvoorbeeld ellebogen en handen ontmoeten dingen mensen tafel van bomen uit elkaar gezaagd uitgelegd bed in elkaar geslapen dromen vliegen als een lieveheersbeestje of merrie door gesloten oogleden een auto met vleugels heeft water of een wortel nodig danwel hot dog vliegt toch niet op kerosine van een gedachte doe ik de deur dicht met een sleutel roos
from: Geluksbrenger.
Amsterdam: Querido, 2008
ISBN: 978-90-214-3503-9
Audio production: Haus für Poesie, 2018
a diario
spanish
se ve germinar el pensamiento en otra planta del edificio aparecer por el hueco de la escalera en el suelo como si arañara la garra de un gato con la presa sombrea la luz del sol el azul del sillón con ramas y hojas inflama la estufa de un tirón me levanto esta mañana con el fin de salir a pedalear después de una ducha de panes tostados al bajar se agolpan los viajeros no dejan pasar al tren se adelanta un paso el reloj en la remesa mensual hay una casa entera la electricidad conecta cuartos como agua en una descarga las verduras del supermercado lucen como si nunca hubieran crecido en el carrito acortan las distancias anticipo del estómago en una mesa previene la caída por ejemplo de unos codos y unas manos se encuentran cosas con gente mesa de troncos disgregados ensamblados cama juntada en sueños que remontan vuelo cual mariquitas o yeguas atravesando párpados cerrados un carro con alas precisa agua o zanahorias o bien un hot dog igual no vuela con combustible de un pensamiento cierro la puerta con llave rosa
stamboom
dutch | Rozalie Hirs
moeder femme fatale uit de modder getrokken vader onkruid groeit overal bracht de geest van moedermoeder verhalenvlinder goed voor levenslang moedervader in blauwe jaguar gesuikerde paaseitjes getoverd moederbroer vier jaar oud in pyjama met de pont over het IJ moedermoedermoeder jonggestorven moedermoedervader bariton aan vrouwen en drank teloorgegaan moedermoedervadermoeder wierp de delving de overtoom in een sok 100 gespaarde guldens droom aan het voeteneind moedervaderzus verstoten voor gek versleten huissloof geboren 19 oktober 1919 moedervaderzus vermeende moedermoeder vadermoeder gedachte verbinding tussen alles tractatus vadervader die voor sigaren en een borrel brievenschrijver van de buurt vadermoedermoeder ongehuwd zonder middelen vadermoedervader in vlees en bloed verstoten uit de naam van de steen het fortuin van zijn vadermoedervadervader eerste verffabrikant van nederland te haarlem verspeeld aan paarden verdronk zijn 19e verjaardag vadervadermoeder kreeg 15 kinderen waarvan de jongste vadervader levensboom komt daar nu leven van muziek of woorden dan?
from: Geluksbrenger
Amsterdam: Querido, 2008
ISBN: 978-90-214-3503-9
Audio production: Haus für Poesie, 2018
árbol genealógico
spanish
madre mujer fatal sacada del fango padre la mala hierba crece en todas partes aportó el espíritu de madre de madre mariposa cuentera le dieron perpetua padre de madre hacía magia en su cochazo azul huevitos de pascua confitados hermano de madre a los cuatro años cruzó el río en pijama en transbordador madre de madre de madre muerte prematura padre de madre de madre barítono entregado a las mujeres y a la bebida madre de padre de madre de madre metió en una media la excavación del overtoom 100 florines ahorrados sueño a los pies de la cama hermana de padre de madre repudiada esclava del hogar tomada por loca nacida el 19 de octubre de 1919 hermana de padre de madre presunta madre de madre madre de padre conexión imaginada entre todo tractatus padre de padre escritor de cartas del vecindario a cambio de puros y tragos madre de madre de padre soltera sin medios padre de madre de padre repudiado en carne y hueso en nombre de la piedra perdió en las carreras de caballos la fortuna de su padre de padre de madre de padre primer fabricante de pintura en holanda establecido en haarlem ahogó su 19.° cumpleaños madre de padre de padre tuvo quince hijos de los cuales el menor padre de padre árbol de la vida ¿generador de vida o música o palabras quizá?
een dag
dutch | Rozalie Hirs
vliegende ogen met verende vleugels lichten geworpen
op een landkaart getekend in handen vlammend
klaarwakker dat zei ik toch niet een ademloos lichtgewicht
honingmerk en stuifmeel van levende klaprozen blauwe
velden korenbloemen als ontpopte hoofden eenogige
wolkeloze lucht waar dromen vandaan tevoorschijn
komen als zijderupsjes zich in duizenden meters
spinnende talen op grijsgroene moerbeibladen bedekt
met haartjes onthullende draden een verliefde zon
tegemoet komen zomaar zonder opdracht of regen
strekkende voelsprieten even een aanraking
van uitslaande vleugels naar wat is (een dag)
waar komen vlinders vandaan die invasie van lentelijke
lichtgevoeligheid ondragelijk bijna witte vleugels
gespikkeld uit een droom ontwaakte nacht zo vroeg
een hand vol ochtenddauw gedronken van glanzende
grassprieten en enige uren die klonken als zware klokken
in een dorp tussen niet gespecificeerde bergen
waar mensen wonen ergens op aarde uit haar voegen
prei en uien oogsten appels in een gaard en bomen bloeien
druiven barsten voor rijping in roestvrijstalen tonnen
en straks een neus verleiden het verhemelte dan
over de tong gaan als voorproef op wie vannacht
in enige uren aanloop van opnieuw (een dag)
verschijnt in het raam een land van ijsvogels
dan kraken ijsbloemen op warme adem naar lippen
bewegen als herinneringen losgelaten haren langs wolken
niet door gespikkelde vlinders of de wind bezochte wegen
een huis de struik in een berm bevroren regenwater
verdwijnt aarde onder een witte in lichtstralen
verpakte glinsterende oppervlakte tekenen diezelfde
wolken van weer wat nevel voorbij de koude morgen
springen vlokjes het licht in een welving
van horizonnen laten vinger voor vinger schaduwen
glijden langs bomen wakker worden zich herhalen
woord voor woord een ademen (een dag)
from: Gestamelde werken
Amsterdam: Querido, 2012
ISBN: ISBN 978-90-214-4243-3
Audio production: Haus für Poesie, 2018
un día
spanish
ojos volantes de alas muelles luces echadas
sobre un mapa dibujado en manos en llamas
bien despierto eso dije no un peso ligero sin aliento
guía de néctar y polen de vivas amapolas campos
azules de acianos cual cabezas descapulladas
monóculo cielo despejado donde emergen sueños
cual gusanos de seda hebras desveladas en miles
de metros de lenguas hiladas sobre hojas de moral
verde grisáceo cubiertas de pelillos salir al encuentro
de un sol enamorado así como así sin mediar encargo
ni lluvia antenas extendidas apenas un roce
de alas desplegadas hacia lo que es (un día)
de dónde salen las mariposas esa invasión de fotosensibilidad
primaveral casi insoportable alas blancas moteadas
noche que despierta de un sueño tan temprano
una mano llena de rocío matinal bebido de resplandecientes
briznas de hierba y unas horas que sonaron cual pesadas
campanas en un pueblo entre montañas no especificadas
donde vive gente en un lugar del mundo en sus pliegues
cosechan puerro y cebollas manzanas en un huerto y florecen
árboles revientan uvas para madurar en barricas de acero
inoxidable y luego seducir a una nariz es decir al paladar
al cabo andar en lenguas como anticipo de quien esta noche
en unas horas de iniciar de nuevo (un día)
Cuando en la ventana aflora un país de martines pescadores
cruje la escarcha llevada en andas por cálido aliento a labios
se mueven cual recuerdos pelo suelto rodeando nubes
vías no visitadas por mariposas moteadas ni por el viento
una casa el arbusto en un arcén agua de lluvia congelada
desaparece tierra bajo superficie blanca y reluciente
envuelta en rayos de luz dibujan esas mismas nubes
de niebla nueva más allá de la mañana fría
saltan copitos la luz en una ondulación
de horizontes hacen marcar dedo por dedo
se deslizan bordeando árboles despertar repetirse
palabra por palabra un respirar (un día)
tuimelaar
dutch | Rozalie Hirs
gelukkige hoedanigheid van onder de zeespiegel verblijven
of boven de wolken een stoffige veer de vogel vinden alles
verandert in de schemering verdwijnen opmerkingen
van de regen zinderende zon het gewicht de dingen meer
of minder is dat wat we leven noemen kleine witte bloemen
die tussen stenen groeien er genoeg herinnering voor een stroom
van dingen is samengebald tot een moment met dit beeld
of gevoel het gras dat wuift het riet zingt en water ruist alleen
in de taal van vogels of walvissen en stroomt net zo lang
als de lucht om bomen zich verliest in tijd en levens
in herinneringen onuitgenodigde feiten in aanwezigheid
van walvissen en vogels door het water gladgemaakte kiezels
kleuren waar het naartoe gaat dat je leeft en weet je verstrijkt
als alle betekenis op den duur je bewustzijn een korte zomer
from: Geluksbrenger
Amsterdam: Querido, 2008
ISBN: 978-90-214-3503-9.
Audio production: Haus für Poesie, 2018
delfín mular
spanish
feliz cualidad la de morar bajo el nivel del mar o flotando encima
de las nubes encontrar una pluma polvorienta el pájaro todo
cambia en el crepúsculo se esfuman las observaciones
de la lluvia sol sofocante el peso las cosas más
o menos es aquello que llamamos vida pequeñas flores blancas
creciendo entre las piedras recuerdo suficiente para un torrente
de cosas apelotonadas formando un momento con esta imagen
o sentimiento la hierba que se mece cantan los juncos y el agua
sólo susurra en la lengua de los pájaros o las ballenas y fluye igual
que el aire se pierde en el tiempo y las vidas alrededor de los árboles
en los recuerdos acontecimientos no invitados en presencia
de ballenas y de pájaros guijarros alisados por el agua
colores hacia donde se dirige el que uno viva y sepa uno discurre
como a la larga todo significado la conciencia un corto verano
BRÊGEMAN (fy)
western frisian | Tsead Bruinja
wyldfrjemd wie sy net dy’t my it nijs brocht
fan dyn oankommend ferstjerren ik tocht
dan sil ik sjonge sjonge om wat
ik noch fan dy wit foar de helsdoarren
wei te skuorren krij ik it ferjitboek
op skoat en begjin út dit deade skrift
dat ik net machtiger bin as
hokker taal ek dy op te fiskjen
sasto my besochtst út in wek
ûnder in brêge te lûken en
sels yn panyk wiet pak hellest sa
sil dit liet my net mije kinne
kom heit byn my de houtsjes ûnder
ik haw de krappe jongeslearskes hast oan
kom byn my de houtsjes ûnder
it iis is tin as dyn wurge antlit
út wetterige eagen stoarrest my oan
kom noch ien kear út dyn tsjûk wollen grêf
en byn my de houtsjes ûnder
it wetter sil ús op him fleanen sjen
sa brocht mem ús bliid oan de wâlskant
dêr’t ús earste reis begûn mei har
yn ús gedachten oer trochsichtich swart
oer pas op sjoch stroffeltûken en
beferzen bleien vissticks grapke
ik besocht it iis te brekken mei
bernehumor mei bernehannen
mar do wiest by dyn wiif siik thús
en hast yn it berteplak de lannen
dêr’t troch wite wintertekken grien gers
bedimme waard grien gers dat foarhinne
dyn sachte soallen koe fuotten dy’t no
sûnder faam iensum mei my oer tryst wetter jagen
as gjin oar better noch as mem
koenen dizze sleatsjes en greiden dy
dit doarp mei it tsjerkhôf fol kunde
de gouden hoanne de spitse tsjerketoer
deun by it hûs de pleats dêrsto
dysels it stjoeren it drummen leardest
dêr’t jim heit dy galoppearjen seach
it sadel in neaken hynsterêch
ier gie de skeppe foar him de grûn yn
dy’t my trijerisom syn namme liende
doe’t ik noch gjin heit hjitte koe
kom byn my de houtsjes ûnder
ik haw de krappe griene jongeslearskes oan
byn my de houtsjes ûnder
it iis is tin as de tydlike ôfstân tusken ús
no’t ik oer de grinzen hinne dy droech oansjen kin
moatst my noch ien kear de houtsjes ûnderbine
of klim noch ien kear yn `e pinne
en lit it papier ús oer it iis fleanen
jagen janken sjen
fertel noch ris hoest de learaar
muzyk dy’t dy mei de kaaien lef
om `e earen reage rjocht
yn `e sek wâdest flaufallen sabeare
ferrektest it sorry te sizzen
tsjin direkteuren bleaust koart foar de kop
thús dêrst tusken it krûme en it rjochte
dyn eigen djippe paad fan begrutsjen eidest
swier as stien lei it brek oan ferjeffenis
yn `e búk doest it krús net mear
om `e nekke ha koest en jim mem
gjin himels hûs mear hie om op dy te wachtsjen
byn my de houtsjes ûnder heit
dizze wrâld is de echte
tusken my en har wiesto de brêgeman
no is it slim simmer lizze de houtsjes
yn it fet yn `e kelder
foar ús dânsje skriuwerkes op it wetter
it wetter is as in blau laai
sa skjin sa tsjuster
from: De man dy’t rinne moat
Leeuwarden: Bornmeer, 2001
Audio production: NLPVF, 2005
GUARDAPUENTE
spanish
no era una desconocida la mujer que me dio
la noticia de tu inminente muerte pensé
entonces cantaré cantaré para rescatar lo que
recuerdo de ti a las puertas del infierno
pongo en mi regazo el libro del olvido
y de esta letra muerta que no domino
más que cualquier otra lengua
empiezo a repescarte
igual que tú intentaste rescatarme
de un hueco en el hielo bajo un puente
y al entrar en pánico fuiste a parar al agua
esta canción tampoco me podrá evitar
anda papá átame los patines
ya casi me he puesto las botitas ajustadas
anda átame los patines
el hielo es fino como tu cara agotada
tus ojos lagrimosos me miran fijamente
sal otra vez de tu gruesa tumba lanuda
y átame los patines
el agua nos verá volar sobre ella
mamá nos llevó contenta hasta la orilla
allí empezó nuestro primer viaje con ella
en nuestros pensamientos sobre negro transparente
sobre cuidado atención ramas tropezonas y
bremas congeladas medallones de pescado
bromeé tratando de romper el hielo con
humor de niño con manos de niño
pero tú estabas enfermo en casa con tu mujer
y casi en el lugar donde naciste las praderas
donde la verde hierba enmudecía por una blanca
manta invernal hierba verde que antes
conoció tus blandas suelas pies que ahora
sin mujer se deslizaban solos conmigo sobre aguas tristes
como nadie incluso mejor que mamá
te conocían estas acequias y campos
este pueblo con su cementerio lleno de conocidos
el gallo dorado el campanario terminado en punta
cerca de la granja el lugar donde aprendiste solo
a transmitir en onda corta y a tocar la batería
donde tu padre te vio galopar
la montura un lomo equino desnudo
la pala prematura removió la tierra
para quien tres veces me prestó su nombre
cuando yo aún no podía llamarme papá
anda átame los patines
ya me he puesto las botitas verdes ajustadas
átame los patines
el hielo es fino como la distancia temporal entre nosotros
ahora que puedo mirarte secamente más allá de la frontera
tienes que atarme una vez más los patines
o toma una vez más la pluma
y que el papel nos vea volar sobre el hielo
deslizarnos y llorar
cuéntame de nuevo cómo le diste una patada
en los huevos al maestro de música
que te abofeteó cobardemente con el llavero
hicieron de cuenta que se había desmayado
te negabas en redondo a pedirles disculpas
a los directores preferías quedarte con tu rabieta
en casa donde entre la senda recta y la torcida
araste tu propio profundo surco de compasión
como una piedra en el estómago te sentó
la falta de perdón cuando ya no pudiste
llevar colgada al cuello la cruz y tu madre
ya no tenía una casa celestial para esperarte
átame los patines papá
este mundo es el real
entre ella y yo tú eras el guardapuente
ahora es pleno verano mis patines
descansan en el sótano engrasados
ante nosotros bailan escribanos del agua
el agua es como una pizarra azul
tan limpia tan oscura
YARDBIRD
dutch | Roland Jooris
( I )
ik zou die avondlijke
merel in mijn tuin op
een tak in een gedicht
willen zetten, maar waarom
zou ik, hij zit per slot
van rekening daar waar
hij zitten moet: in een
gedicht daarbuiten.
(II)
dank u wel, gewoon
applaus is voldoende,
zo wimpelde yardbird
charlie laaiende ovaties
af
en ook die merel
in mijn tuin heeft
na een meeslepende solo
aan wat gemijmer
genoeg
bij het minste handgeklap
ritst hij het donker
in
Gent: Poëziecentrum, 1997
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007.
Yardbird
spanish
1
me gustaría poner
a ese mirlo vespertino
en mi jardín sobre una rama
en un poema; pero, ¿por qué
habría de hacerlo ? si
en definitiva está
donde ha de estar : en
un poema allí afuera.
2
muchas gracias, un aplauso
normal es más que suficiente,
así declinaba yardbird
charlie las fervorosas
ovaciones
y también ese mirlo
en mi jardín tras su solo
cautivador
se contenta
con cavilar un poco
al menor aplauso
se escabulle entre el
follaje
From : Poesía contemporánea en lengua neerlandesa
Stichting Ons Erfdeel, 1995.
Verliefd
dutch | Eddy Van Vliet
Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan.
Afspreken in cafés op de sluitingsdag.
Aan de verkeerde zijde van bruggen staan.
Tussen duim en wijsvinger, als brandende as,
het fout begrepen telefoonnummer.
Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver.
Liefde als een veelvoud van vergissingen.
Onbeholpen woorden als zoëven op zak en
zoveel zin om, los van de wetten
van goede smaak en intellect, te schrijven
dat van de stad waar je elkaar voor het eerst zag,
een plattegrond bestaat, waarop een kus,
die het nauwelijks was, geregistreerd werd.
Amsterdam: De Bezige Bij, 1987
Audio production: VRT - Flemish Radio- and Television Network (www.vrt.be)
Enamorado
spanish
Las cosas son, han sido y serán siempre así.
Quedar en los cafés el día en que cierran.
Esperar dell ado equivocado de los puentes.
Entre el pulgar y el índice, como un ascua ardiente,
el número de teléfono ma entendido.
Parques mojardos, hoteles demasiado llenos, París muy lejos.
El amor como un cúmulo de equivocaciones.
Palabras torpes como las recién expresadas en el bolsillo, e
independientemente de las leyes del buen gusto
y del intelecto, tantas ganas de escribir
que de aquella ciudad del primer encuentro
existe un plano en el que se registra un beso
que casi no lo fue.
From: El Urogallo, Noviembre 1995.
Sailor’s Home 8
dutch | Arjen Duinker
Beste Lian, dierbare vriend, Lian, voor het zeemanshuis
Staat een lange man met blond haar die tegen een ander zegt:
In Kopenhagen, in een smerige kelder? Daar logeert de maffia.
En ik word in het leven gehandicapt door mijn dure kop.
Wat ik niet goed begrijp, zegt de ander, hoe kun jij toch
Met jouw intellect zo weinig kijk hebben op sociale processen?
Dat is yin en yang, zegt de lange, kwaad geven en goed krijgen.
Niks van aan, zegt de ander, jij moet gewoon normaal doen.
Een auto rijdt langs, de deur gaat open,
De gang is elegant, links de eetzaal,
Trap klimt gehoekt naar de volgende,
Een deur gaat open: het dominospel,
De ogen brandend, met champagne.
Lian, we waren ooit in Genua, ik telde vierhonderd straten.
Hier in Gent ben ik vingers kwijt, alleen dit glanzende dok telt.
Waar de bloem haar schoonheid toont, is de zeeman op zijn best.
Kijk, belletjes springen van trillende voeten naar vragende enkels,
Kijk, belletjes kussen de diepte tussen de juiste hoeveelheid ogen.
from: Sailor’s Home
Exeter: Shearsman Books, 2005
ISBN: 0-907562-86-8
Audio production: 2006, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin
El hogar del marino 8
spanish
Querido Lian, amigo mío, Lian, frente al hogar del marino
hay un hombre alto de pelo rubio que le dice a otro:
¿En Copenhague, en un sótano mugriento? Ahí se aloja la mafia.
Y a mí me invalida en la vida mi cabeza cara.
Lo que no logro entender ―dice el otro― es cómo tú,
con tu intelecto, tienes tan poca idea de los procesos sociales.
Es yin y yang ―dice el alto―: dar lo malo y recibir lo bueno.
Y a mí qué ―dice el otro―. No te hagas el interesante.
Pasa un coche, se abre la puerta,
el pasillo es elegante, a la izquierda el comedor,
tramo de escalera que anguloso lleva al siguiente,
se abre una puerta: el dominó,
los ojos ardientes, con champán.
Lian, alguna vez estuvimos en Génova, conté cuatrocientas calles.
Aquí en Gante he perdido dedos, sólo cuenta este muelle reluciente.
Donde la flor exhibe su hermosura, el marino es donde mejor está.
Mira, saltan campanitas de pies temblantes en pos de ávidos tobillos,
Mira, campanitas besan el abismo entre la justa cantidad de ojos.
Sailor’s Home 10
dutch | Arjen Duinker
Waar de bloem haar schoonheid toont,
Maakt het verlangen zich los van later ,
Hangen namen in twee trossen van acht,
Krast een nagel de horizon in de huid.
Waar de bloem haar schoonheid toont
Gaan vingers over in hier en hier en hier,
Grijpen handen in sluiers van haar,
Ademen kleuren oneindig het oneindige.
Waar de bloem haar schoonheid toont
Zoemen insekten in onverstaanbaar licht,
Overschrijden ogen de bedwelmde buik,
Ruikt de onderarm vergeten dromen.
Waar de bloem haar schoonheid toont
Inspireert de medeklinker de klinker.
Waar de bloem haar schoonheid toont
Nemen vlinders het zout van de zee.
Waar de bloem haar schoonheid toont
Emailleert de tijd tatouages op blaadjes.
from: Sailor’s Home
Exeter: Shearsman Books, 2005
ISBN: 0-907562-86-8
Audio production: 2006, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin
El hogar del marino 10
spanish
Donde la flor exhibe su hermosura,
el deseo se suelta del después,
cuelgan nombres en dos racimos de ocho,
raya una uña el horizonte en la piel.
Donde la flor exhibe su hermosura
los dedos se entregan al aquí y aquí y aquí,
manos atrapan velos de pelo,
colores respiran infinitamente lo infinito.
Donde la flor exhibe su hermosura
zumban insectos en una luz incomprensible,
exceden ojos el vientre embriagador,
el antebrazo huele sueños olvidados.
Donde la flor exhibe su hermosura
la consonante inspira a la vocal.
Donde la flor exhibe su hermosura
mariposas se llevan lo salado del mar.
Donde la flor exhibe su hermosura
esmalta el tiempo tatuajes en las hojas.
Sailor’s Home 1
dutch | Arjen Duinker
De roep van de golven rood.
Een bloem glijdt door een glooiing
En geeft haar parfum aan een steilte
Die vrij in de lucht zwijgt.
De trots van de golven zwart.
De ogen roven het onverwachte
Dat de striemen op de huid
Met blaadjes kalmeert.
from: Sailor’s Home
Exeter: Shearsman Books, 2005
ISBN: 0-907562-86-8
Audio production: 2006, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin
El hogar del marino 1
spanish
El clamor de las olas, rojo.
Una flor se desliza por una ondulación
y ofrece su perfume a una escarpa
que, libre en el aire, calla.
El orgullo de las olas, negro.
Los ojos roban lo inesperado
que con pequeñas hojas
calma las estrías de la piel.