Frederic Bourgeois 
Translator

on Lyrikline: 5 poems translated

from: galician to: french

Original

Translation

METROFOBIA

galician | Yolanda Castaño

Ao fondo da paisaxe, a chuvia
esvaece as nubes cun borrón.
Esta folla de ruta milita na xograresca.

Xa teño gana de partir e o meu coche é un soldado.
Non vas oíndo chifrar o seu cargamento sensible?
As estradas comarcais parecen
cadernos pautados.
Gustaríame sucar os montes cun poema ao lombo
                                      coma os viaxantes.
O meu coche é unha bala prateada con
ritmo en vez de pólvora, e eu dígolle: “Vamos!”.
Xuntos atravesamos vales, barrios de funcionarios,
as grandes explotacións eólicas
danme ganas de loitar contra os xigantes.
O meu coche mais eu entendémonos sen dicirnos nada.

Flores brancas do ibuprofeno,
o meu coche é un soldado
e eu dígolle “Vamos recitar poemas
a Monforte de Lemos!”,
e el
acompasa o seu motor ao meu rexistro,
repenica,
badalea
aínda que teña
metrofobia.

© Yolanda Castaño
from: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

MÉTROPHOBIE

french

Au fond du paysage, la pluie
estompe les nuages comme tache d’encre.
Cette feuille de route milite en chanson de gestes.
 
J’ai déjà envie de partir et ma voiture est un soldat.
N’entends-tu pas siffler son sensible chargement ?
Les routes régionales ressemblent à
des cahiers à rayures.
J’aimerais sillonner les monts avec un poème à charge
                                   comme les voyageurs.
Ma voiture est une balle argentée de
rythme et non de poudre, et je lui dis : « Allons-y ! ».
Ensemble, nous traversons vallées, quartiers de fonctionnaires,
les grands champs éoliens
me donnent envie de lutter contre des géants.
Ma voiture et moi nous nous comprenons sans rien dire.
 
Fleurs blanches de l’ibuprofène,
ma voiture est un soldat
et moi je lui dis : « Allons réciter des poèmes
à Monfort de Lemos ! »,
et elle
rythme son moteur sur mon registre,
réplique,
cliquette,
malgré sa
métrophobie.

Traduit par Frederic Bourgeois

LISTEN AND REPEAT: un paxaro, unha barba.

galician | Yolanda Castaño

Todo o ceo está en crequenas. Unha sede intransitiva.

Falar nunha lingua allea
parécese a poñer roupa prestada.

Helga confunde os significados de país e paisaxe.
(Que clase de persoa serías noutro idioma?).

Ti, fasme notar que, ás veces,
este meu instrumento de corda
vocal
desafina.

No patio de luces da linguaxe,
engánchame a prosodia
no vestido.

Contareiche algo sobre os meus problemas coa lingua:
hai cousas que non podo pronunciar.

Como cando te vexo sentado e só vexo
unha cadeira –
ceci n’est pas une chaise.
Unha cámara escura proxecta no hemisferio.

Pronunciar: se o poema é
un exorcismo, un cambio de agregación; algún humor
solidifica para abandonarnos.

Así é a fonación, a entalpía.

Pero tes toda a razón:
o meu vocalismo deixa
moito que desexar.

(Se deixo de mirar os teus dentes
non vou entender nada do que fales).

O ceo faise pequeno. Helga sorrí en cursiva.

E eu aprendo a diferenciar entre unha barba e un paxaro
máis alá de que levante o voo
se trato de collela
entre as mans.

© Yolanda Castaño
from: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

LISTEN AND REPEAT: un oiseau, une barbe.

french

Le ciel entier est accroupi. Une soif intransitive.
 
Parler une langue étrangère
c’est comme porter un vêtement prêté.
 
Helga confond les mots pays et paysage.
(Quel type de personne serais-tu dans une autre langue ?)
 
Toi, tu me fais noter que, parfois,
cet instrument mien, ces cordes
vocales
sonnent faux.
 
Dans le cour intérieur du langage,
la prosodie s’accroche
à mon vêtement.
 
Je te parlerai de mes problèmes avec la langue :
il y a des choses que je ne peux prononcer.
 
Comme quand je te vois assis et ne vois que
une chaise –
ceci n’est pas une chaise*.
Une chambre noire projette dans l’hémisphère.
 
Prononcer : si le poème est
un exorcisme, un changement d’état ; une certaine humeur
se solidifie pour nous abandonner.
 
Ainsi est la phonation, l’enthalpie.
 
Mais tu as entièrement raison :
mon vocalisme laisse
beaucoup à désirer.
 
(Si je cesse de regarder tes dents
je ne comprendrai rien à tes dires).
 
Le ciel se fait petit. Helga sourit en cursive.
 
Et moi j’apprends à différencier une barbe d’un oiseau
au-delà de son envol
si j’essaie de l’attraper
entre les mains.

Traduit par Frederic Bourgeois

LESS IS MORE

galician | Yolanda Castaño

Non me dixo
se che contase o repugnante que encontro a túa boca,
o charco das túas hormonas pringosas e clamantes.
Preferiría meter os dedos nun cable de alta voltaxe
que a miña cara na redondez irrespirable das túas tetas.
Non me dixo
así me caia enriba agora mesmo unha pía de lastras
antes ca a responsabilidade das túas noites de febre,
que corra o aire entre a miña vertical
e o pastel de xenxibre das túas ganas.
Prefiro alfinetes nas cuncas dos ollos
mellor ca a xelatina das túas debilidades.
Non me dixo fuck off, non me dixo vete
a la mierda
.
Prefiro unha dor de ouvidos, un puño na boca do estómago.
Repúgname o fragor tan rural da túa fame,
escoitar berrar as túas coxas
coma bacoriños rosados abertos a machadas.

Simplemente
el non me dixo.

© Yolanda Castaño
from: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

LESS IS MORE

french

Il ne m'a pas dit
si je te disais combien me répugnent ta bouche,
la mare de tes hormones graisseuses et criardes.
Je préfèrerais mettre mes doigts sur un câble haute tension
plutôt que maface dans la rondeur irrespirable de tes tétons.
Il ne m'a pas dit
me prendre sur la tête, là maintenant, un tas de pierres
plutôt que la responsabilité de tes nuits de fièvre,
dégage de ma verticale
avec le gâteau au gingembre de tes envies.
Je préfère encore des épingles au coin des yeux
à gober la gélatine de tes faiblesses.
Il ne m'a pas dit fuck off, il ne m'a pas dit vete
a la mierda.
Je préfère encore un mal de crâne, un poing au creux de l'estomac.
Le grondement si rural de ta faim me répugne,
écouter tes jambes crier
comme de rosés cochons de lait ouverts aux coups de hache.
 
Simplement
il ne m'a pas dit.

Traduit par Frederic Bourgeois

A POESÍA É UNHA LINGUA MINORIZADA

galician | Yolanda Castaño

Comezaría polo espesor. A súa acidez, o seu ph.

Camiña igual ca unha muller:
entre o masacre do invisible
e o campo de concentración da visibilidade.

Ladra estilo e final,
unha épica hospitalaria.

No poema a linguaxe
faise ouvidos xordos a si mesma,
nel as palabras amplían
o seu círculo de amizades.

Hai que masturbar o abecedario
ata que balbuza cousas
aparentemente inconexas.

Caixa de cambios da fala,
acenos doutra orde.
O sorriso do mosquito dentro da pedra de ámbar.

Non se trata de que non comprendas árabe.
Non entendes

poesía.

© Yolanda Castaño
from: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

LA POÉSIE EST UNE LANGUE MINORISÉE

french

Je commencerais par l'épaisseur. Son acidité, son ph.

Elle marche comme une femme :
entre le massacre de l'invisible
et le camp de concentration de la visibilité.

Elle aboie style et finale,
une épique hospitalière.

Dans le poème le langage
se fait des bruits sourds à lui-même,
en lui les mots amplifient
leur cercle d'amitiés.

Il faut masturber l'abécédaire
jusqu'à ce qu'il balbutie des choses
apparemment décousues.

Boîte de vitesses de la langue,
gestes d'un autre ordre.
Le sourire du moustique dans la pierre d'ambre.

Ce n'est pas que tu ne comprends pas l'arabe.
Tu ne comprends pas

la poésie.

Traduit par Frederic Bourgeois

COUSAS QUE COMEZAN POR Y

galician | Yolanda Castaño

Esa nostalxia, as violetas,
unha sinatura tan allea ás nosas linguas,
estar de viaxe, Armenia, signos estranxeiros,
a capa carnosa que cobre a miña sensación.
Un país que non existe, a terra rara septuaxésima,
en vastas extensións o mínimo elemento para a cópula.
Todo o varón que hai en min,
ás veces ti, e eu outras,
non teño ningunha palabra de nove letras.
Vítima e verdugo abrazados nunha soa lingua,
horizontes aos que nos guindar: ao mar, a Portugal, a España.
O sendeiro impracticable do tao, gaiolas aladas nos 70,
o vermello das pantallas, algúns metais prateados.
O punto da túa vida no que non sabes que decisión tomar,
tres liñas iguais, soñando un pacto,
a memoria escura da nación terrible.
A violación do meu nome, o último que che escribo.
A xuventude, corréndonos entre os dedos en distintas direccións.
Cando abrimos a porta do cuarto de baño da poesía
atopamos o pai convertido nunha rocha.
A mera ocorrencia de que poida ser un xugo ese sur,
yo-lan-da-cas-ta-ño repetido ata que non significa                nada.
Segundo algúns códigos, o meu número inevitable,
a simultánea prole dunha illa que implora,
o tormento do modisto, os cascallos do medievo.
O respectado capricho dos nacionais patriarcas,
os desvelos do illamento nunha aldea de Suecia,
o bendito sabor das uvas de Corinto,
mercé dos teus labios nunha hora futura
e, entre as pernas, o meu sexo
que tamén comeza
por Y.

© Yolanda Castaño
from: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

CHOSES QUI COMMENCENT PAR Y

french

Cette nostalgie, les violettes,
une signature si étrangère à nos langues,
être en voyage, Arménie, signes étrangers,
la couche charnue qui recouvre ma sensation.
Un pays qui n'existe pas, la soixante-dizième terre rare,
en de vastes extensions l'élément minime pour l'accouplement.
Tout le mâle qui est en moi,
parfois toi, et moi d'autres,
je n'ai aucun mot de neuf lettres.
Victime et bourreau embrassés dans une seule langue,
horizons où nous lancer : à la mer, au Portugal, à l'Espagne.
Le sentier impraticable du tao, cages ailées des années '70,
le rouge des écrans, quelques métaux argentés.
Le point de ta vie où tu ne sais quelle décision prendre,
trois lignes égales, rêvant d'un pacte,
la mémoire obscure de la terrible nation.
Le viol de mon nom, ce qu’en dernier je t'écris.
La jeunesse, nous courant entre les doigts en diverses directions.
Quand nous ouvrons la porte de la salle-de-bain de la poésie
nous voyons le père transformé en rocher.
La simple idée que ce Sud puisse être joug,
yo-lan-da-cas-ta-ño répété jusqu'à ne signifier rien.
Selon certains codes, mon nombre inévitable,
la génération simultanée d'une île qui implore,
le tourment du couturier, les décombres du Moyen-Âge.
Le caprice respecté des patriarches nationaux,
les insomnies de l'isolement dans un hameau de Suède,
la saveur bénie des raisins de Corinthe,
grâce de tes lèvres dans une heure future
et, entre les jambes, mon sexe
qui aussi commence
par Y.

Traduit par Frederic Bourgeois