Marta Grabowska 
Translator

on Lyrikline: 2 poems translated

from: finnish to: polish

Original

Translation

Rakkauden likiarvo

finnish | Eino Santanen

Et ole ainoa joka on vaikeuksissa. Tokenet kyllä näinä päivinä ja tapaat hänet josta tulee koko elämäsi mittainen riesa. Te päädytte pitkiksi ajoiksi märkään, tihkuiseen luolaan jota kutsutaan ystävyydeksi. Mikä luola! Mikä ystävyys! Pohjan liejussa lojuu esimerkiksi pikkukiviä joita opitte vielä arvostamaan. Nämä kivet ovat kuvittelukyvyn äärimmilleen hioutunutta sakkaa, elämänkaltaisia aromeita – lajitelma kiviä: eräänlainen talous.                                                    Keräätte kiviä (toisillenne, toisillenne) koska muuta ei itse asiassa ole, ja niitä riittää. Mutta on myös muuta: koska muuta ei juuri ole, muuttuu luola adjektiivien kaivokseksi. Adjektiivit tarttuvat kiviin ja saavat ne hohtamaan, sitten tuo täydentävä laadun hohde leviää kaikkeen: luolassa hellyys on käsinkosketeltavaa, samoin petollisuus, murhanhimoisuus, samoin samantekevyys ja kivet tulevat siis tarpeeseen.
                Ja entäpä tulevaisuus! Se on hän, jota sinä kutsut ystäväksesi. Keräätte kiviä ja elätte adjektiivien hohteessa, katsotte toisianne ja tulevaisuutta kuin yhtä kasvavaa kivikasaa. Jos voisitte tavata ihmisiä saisitte kuulla mielenkiintoisia asioita erinomaisuudestanne. Mutta se on mahdotonta, olette ystäviä.
                      Lopulta ikuisuus alkaa toteuttaa teille varaamaansa suunnitelmaa: eräänä päivänä kaivos ehtyy, hiljaisuudessa vaanii kiveä huohottava maailma, joka on sinä ja hän. Hän on elinikäisen ystävänkaltainen kuin joutsenenkaltainen kuin äkkipikainen suudelmaan vääristyvä nokka, hän on vakava kuin aivo, jossa tikittää pommi ja jakaa pian kaiken. Hän haluaa tästä eteenpäin jakaa kaiken. Kun hän soittaa, joudut puhelinkeskusteluun kuin hirteen – tämän tuntemuksen haluat tässä vaiheessa jo ehdottomasti jakaa, ja niin elämä joka näytti aiemmin loppuvan kuin seinään jatkuu ja jatkuu. Tunti tunnilta, minuutti minuutilta, sekunti sekunnilta, sadasosa sadasosalta te jaatte: yksiköt pienenevät, nollat kasvavat, desimaali desimaalilta niiden suunnattomat kaaret katoavat tavoittamattomiin, ja siellä jossain Alituisen Tyhjyyden Keskipisteen jähmettyneiden pyörteiden piiskaamana seisoo Ankara Ikuisuus, ja kärsii, piirtääkseen rakkaudesta yhä tarkempaa kuvaa.

© Eino Santanen
from: Merihevonen kääntää kylkeään
Helsinki: Teos, 2006
Audio production: Petri Hellgren, Kirjasto 10

WARTOŚĆ PRZYBLIŻONA MIŁOŚCI

polish

Nie tylko ty borykasz się z problemami. W tych trudnych dniach poradzisz sobie, owszem, i spotkasz kogoś, kto przez całe życie będzie ci kulą u nogi. Utkniecie na długo w ociekającej wilgocią jaskini zwanej przyjaźnią.  Cóż to za jaskinia! Cóż to za przyjaźń! W szlamie na dnie zalegają na przykład małe kamyki, które jeszcze nauczycie się doceniać. Te kamyczki są doskonale wypolerowanym osadem wyobraźni, zapachami życia - zestawem kamyków: swoista gospodarka. 
                     Zbieracie kamyki (jedno dla drugiego, jedno dla drugiego), bo nic innego tak właściwie nie ma, a ich wystarczy. Ale jest coś jeszcze: skoro nic innego właściwie nie ma, jaskinia zamienia się w kopalnię przymiotników. Przymiotniki przywierają do kamieni, a te pod ich wpływem zaczynają lśnić. Potem ten dopełniający świetności blask promieniuje na wszystko: w jaskini czułość jest namacalna, tak samo zdrada, żądza krwi, tak samo obojętność i kamienie przychodzą wtedy z pomocą.
             A ta przyszłość!  To ona jest tym, kogo nazywasz swym przyjacielem. Zbieracie kamyki i żyjecie w blasku przymiotników, patrzycie na siebie i przyszłość jak na jeden rosnący stos kamieni. Gdybyście mogli spotkać się z ludźmi, usłyszelibyście ciekawe rzeczy o waszej wyjątkowości. Ale to niemożliwe, jesteście przyjaciółmi.
                      W końcu wieczność zacznie realizować swój zarezerwowany dla was plan: pewnego dnia kopalnia wyczerpie się, w ciszy czyhał będzie na kamienie dyszący świat, którym jesteście ty i on. On jest jak przyjaciel na całe życie, jak łabędź, jak wykrzywiony do pocałunku gwałtowny dziób, jest poważny jak rozum, w którym tyka bomba i wkrótce podzieli  wszystko. Od tej pory on będzie chciał wszystko dzielić. Kiedy zadzwoni, będziesz iść do telefonu jak na ścięcie - to uczucie, którym chcesz się już wtedy koniecznie podzielić. I tak życie, które jakby zaraz miało się skończyć, nadal będzie trwać i trwać. Godzina po godzinie, minuta po minucie, sekunda po sekundzie, z każdą jej setną częścią będziecie się nim dzielić: jedności maleją, zera rosną, ułamek po ułamku ich nieskierowane grafy giną w nieosiągalnym. A gdzieś tam, chłostana przez drętwe prądy Środka Nieustannej Pustki, siedzi  Sroga Wieczność i cierpi, żeby móc naszkicować jeszcze dokładniejszy obraz miłości.

Przekład: Marta Grabowska & Joanna Rydzewska

Mainos luontodokumentista

finnish | Eino Santanen

Hän on kuin hevonen on.
Niin hevonen tulee kuvaan
ja on se yltympäriinsä pää
ja riuhtova koipi,
pala kaviota kovalla maalla,
liike nuoli                            hevonen
on aro ilman varjoa,
hymyilee läheltä
yli kuin vuori;
liha todeksi tulleena.

Olen äiti teille, isä
sitä älkää unohtako,
olen hamuava paino pitkin taivaanrantaa
ja höyrystä kohoava sierain.
Vuoristo hevosia,
harja yli pihan olen
potku, tyyni,
jokainen pieni rauha
hevonen on
hännän leikki, kielellä heinä,
keinu jossa itkit.

© Eino Santanen
from: Merihevonen kääntää kylkeään
Helsinki: Teos, 2006
Audio production: Petri Hellgren, Kirjasto 10

Reklama dokumentu przyrodniczego

polish

Jest taki, jaki jest koń.
Obraz konia, malujący się w wyobraźni,
to wszędzie głowa
i wierzgająca noga,
kawałek kopyta na twardej ziemi,
ruch strzała                         koń
jest step bez cienia,
uśmiecha się z bliska
niczym góra;
mięso które stało się prawdą.

Jestem dla was matką, ojcem
nie zapominajcie o tym,
jestem błądzącym po horyzoncie brzemieniem
i z pary wynurzającymi się nozdrzami.
Wzgórzami koni,
grzywą przez podwórze jestem
kopnięciem, ciszą,
każdym małym spokojem
jest koń
grą ogona, sianem na języku,
huśtawką, na której płakałeś.

Przekład: Marta Grabowska