french
BEZOEK NR 12 618
Het in de kamer stiller maken dan in haar bloed:
de kloppende kever uit de witte muren slaan,
de ontwijkende gordijnen weer in slaap duwen,
de koffie loopt langzaam dood. Zwijgzaamheid
tekent zich in zwarte schaduwen op de muur,
eerst kamelen, wezels, een logge walvis, dan
worden we hazen in hoog gras. We spelen smerige
beesten. En daar in de kamer krijgen haar hersenen
een stem zoals haar bloed spreekt: vanuit de stam
zaait haar liefde zich uit. Ter plaatse trappelend,
want een dode zwartvis ben ik, schokschouderend
en trillend lig ik op bed. Mijn handen zijn gevouwen
in een dwang. Want van wat blind de weg weet in mij;
de eigen rigoureuze liefde als weerwoord, ben ik bang.
From: Waakzaam
Antwerpen: De Bezige Bij, 2011
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2012
Visite n° 12 618
Faire plus de silence dans la chambre que dans son sang :
en tapant, faire sortir le scarabée pulsant des murs blancs,
en poussant, faire se rendormir les rideaux qui s’esquivent,
le café finit lentement en eau de boudin. La taciturnité
se dessine en ombres noires sur le mur, d’abord
des chameaux, des belettes, une baleine balourde, puis
nous devenons des lièvres dans les hautes herbes. Nous jouons
aux sales bêtes. Et là, dans la chambre, son cerveau prend
une voix parlant comme son sang : depuis la souche
son amour se dissémine. Faisant du surplace,
car le poisson-noir mort, c’est moi, haussant les épaules
et tremblant je suis allongé sur le lit. Une contrainte me joint
les mains. Car ce qui connaît aveuglément le chemin
en moi, son propre amour rigoureux comme parade, m’effraie.