КОЗАК ЯМАЙКА

о скільки конику-братику крутих чудасій на світі
дивився б допоки круки очей не вип'ють
            а мало
по сей бік багама-мама
            по той бік пальми гаїті
і вежі фрітауна бачу як вийду вночі з бунгало
 
і так мені з того гризько що вицвіли всі шаровари
якого лисого чорта з яких попідземних фаун
та й зрадили нас у битві морські косарі корсари
а батько ж хотіли взяти отой блаженний фрітаун
 
а там тринадцять костьолів і вічна війна з амуром
а ще тринадцять безодень де срібло-злото коморне
дівчата немов ліани нечутно ростуть за муром
і хочеться їм любитись а їх зодягли у чорне

кружаю тепер сивуху надвоє з піратом діком
кажу йому схаменися кажу покайся паскудо
невже коли ти з європи то вже не єси чоловіком
якого хріна продався за тридцять гнилих ескудо

а дік то химерна штучка плекає папугу пугу
плеще мене позаплічно заламує руки в горі
оце тобі лицар з лугу осьо тобі зелепугу
to be or not to be каже і булькає I'm sorry

невільницю каже маю зі шкірою мов какао
купи сизокрилий орле маркотно ж без господині
город засівати не конче прицмокує так лукаво
город на ній проростає
           тютюн ананаси дині

наплодиш каже козацтва припнеш усіх до коша
тільки ж ярму не дається шия моя душа
та вже його і не чую плюю на плюгаву супліку
конику мій невірнику апостоле мій хома
піду на зорю вечірню
                                     зріжу цукрову сопілку
сяду над океаном
                              та вже мене і нема

© Juri Andruchowytsch
From: Eksotitschni ptachi i roslini
Kiew: Molod, 1997
Audio production: 2001 M.Mechner, literaturWERKstatt berlin

Казак Ямайка

о колькі мой косю ў сьвеце бывае цудаў-дзівосаў
глядзеў бы покуль ня вып’юць вачэй крумкачы
а мала
направа багама-мама налева край хмарачосаў
і пальмы гожай падковай як выйду ўначы з бунгала

ой мора ж маё
                         ад суму ўсе выцьвілі шаравары
якога лысага чорта зь якіх апраметных фаўн
дыбо кінулі нас о мора твае касары карсары
хоць шчыльнымі йшлі радамі і бацька крычаў: на фрытаўн!

а там трынаццаць касьцёлаў і вечна вайна з амурам
а шчэ трынаццаць камораў дзе золата-срэбра старое
дзяўчаты нібы ліяны нячутна растуць за мурам
і хочацца ім каханьня а іх – у чорныя строі

цяпер во жлукцім сівуху на пару зь піратам джэкам
кажу яму схамяніся пакайся кажу паскуда
няўжо калі ты эўропа то ўжо ня ёсьць чалавекам ня ёсьць чалавекам
якога хрэна прадаўся за трыццаць гнілых эскуда

а джэк на выбрыкі майстра папугу трымае ў кайстры
заломвае рукі ў горы (і мне – калі не ў гуморы)
а як зарыдае ўголас квітнеюць астры піястры
to be or not to be кажа і булькае I’m sorry

нявольніцу кажа маю са скураю бы какава
купі шызакрылы голуб маркотна ж без гаспадыні
гароду сеяць ня трэба прыцмоквае ён ласкава
гарод на ёй прарастае
                                      тытунь ананасы дыні

наплодзіш кажа казацтва навучыш песьняў сьпярша
ды толькі ў ярмо не даецца шыя мая душа
бо залятаю ў думках к матчынаму ўзьбярэжжу
ой косю няверны мой косю апостале мой хама
выйду ў трысьнёг цукровы
                                             дудку ямайскую зрэжу
душа падымецца з хмарай
                                              ды ўжо мяне і няма

Пераклаў з украінскае Андрэй Хадановіч