Solgun Bir Gül Dokununca

Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık duraklarda
Ya yurdun uzak bir yerinde
Kahve, otel köşesinde
Nereye gitse bu akşam vakti
Ellerini ceplerine sokuyor
Sigaralar, kâğıtlar
Arasından kayıyor usulca
Eğilip alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya da yalnız bir kızın
Sildiği dudak boyasında
Eşiğinde yine yorgun gecenin
Başını yastıklara koyunca.

Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor
En çok güz ayları ve yağmur yağınca
Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda.
Uzanıp alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda
Akşamlara gerili ağlarla takılıyor
Yaralı hayvanlar gibi soluyor
Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor
Yollar, ya da anılar boyunca.

Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece
Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam
Solgun bir gül oluyor dokununca.

© © Yapı Kredi Yayınları
From: Şiirler
Turkey: Yapı Kredi Yayınları, 6th Edition 2013
ISBN: 978-975-08-0392-2
Audio production: Yapı Kredi Yayınları

Eine verwelkte Rose beim Berühren

So oft fällt es von vielen
Die Passanten sehen es nicht
Ich bücke mich und nehme es
Eine verwelkte Rose wird es beim Berühren.

Vielleicht in einer der Grossstädte
Auf und ab an übervölkerten Haltestellen
Vielleicht in einem fernen Ort der Heimat
In einem Café – oder Hotelwinkel
Immer, wohin er in dieser Abendzeit geht
Steckt er die Hände in die Hosentaschen
Durch Zigaretten, Papiere
Rutscht es leise
Ich bücke mich und nehme, es wird niemand
Eine verwelkte Rose wird es beim Berühren.

Oder in der abgewischten Lippenfarbe
Eines einsamen Mädchens
Wieder an der Schwelle der müden Nacht
Wenn sie ihren Kopf auf das Kissen legt.

Und mitten am Tag macht sich mancher an mich heran
Meistens in Herbstmonaten und wenn es regnet
Senkt sich vielleicht eine Wolke in jeder Wolke der Betrübnis
Ich greife zu und nehme, es wird niemand
Eine verwelkte Rose wird es beim Berühren.

In den Händen, Lippen, öden Schriften
Im Netz, für die Abende aufgestellt, verfängt es sich
Schnauft wie ein verwundetes Tier
Wird betäubt, fliehen möchte es
Wege oder Erinnerungen entlang.

Ich hole, hole es, es schläft nicht die ganze Nacht
Rührt sich im Dunkeln, immer wenn ich es berühre
Eine verwelkte Rose wird es beim Berühren.

Übertragen von Yüksel Pazarkaya