FEJ

Meg akar enni az ég.
Csorog a leve.
Nem állok alá,
mert nem állok fel.
A szemgolyóban idegi víz.
Májfoltok a parton.
Köd, gyökerek és táp.
Tapsikolnak a jázminok.
A rámszáradó gyenge
nő mindenütt.
Mint egy ölnyi zaj.
Recsegés a part mögött.
És utolsó tárgyam
a fej.

© Prae.hu
From: Bauxit
Budapest: PRAE, 2010

KOPF

Der Himmel will mich fressen.
Saft tropft aus ihm herab.
Aber ich steh nicht drauf,
mich drunter zu stellen.
Im Augapfel Nervenwasser.
Leberflecke am Ufer.
Nebel, Wurzeln und Dünger.
Die Jasmine klatschen Beifall.
An mir trocknet die schwache
Frau, sie ist überall.
Wie ein Schoß aus Lärm.
Ein Krachen, weit weg, vom Ufer gegenüber.
Als Letztes bleibt mir der Kopf.

Aus dem Ungarischen von Orsolya Kalász und Matthias Kniep