Tanja Miletić Oručević
croatian
Stary profesor
Spytałam go o tamte czasy,
kiedy byliśmy jeszcze tacy młodzi,
naiwni, zapalczywi, głupi, niegotowi.
Trochę z tego zostało, z wyjątkiem młodości
– odpowiedział.
Spytałam go, czy nadal wie na pewno,
co dla ludzkości dobre a co złe.
Najbardziej śmiercionośne złudzenie z możliwych
– odpowiedział.
Spytałam go o przyszłość,
czy ciągle jasno ją widzi.
Zbyt wiele przeczytałem książek historycznych
– odpowiedział.
Spytałam go o zdjęcie,
to w ramkach, na biurku.
Byli, minęli. Brat, kuzyn, bratowa,
żona, córeczka na kolanach żony,
kot na rękach córeczki,
i kwitnąca czereśnia, a nad tą czereśnią
niezidentyfikowany ptaszek latający
– odpowiedział.
Spytałam go, czy bywa czasami szczęśliwy.
Pracuję
– odpowiedział.
Spytałam o przyjaciół, czy jeszcze ich ma.
Kilkoro moich byłych asystentów,
którzy także już mają byłych asystentów,
pani Ludmiła, która rządzi w domu,
ktoś bardzo bliski, ale za granicą,
dwie panie z biblioteki, obie uśmiechnięte,
mały Grześ z naprzeciwka i Marek Aureliusz
– odpowiedział.
Spytałam go o zdrowie i samopoczucie.
Zakazują mi kawy, wódki, papierosów,
noszenia ciężkich wspomnień i przedmiotów.
Muszę udawać, że tego nie słyszę
– odpowiedział.
Spytałam o ogródek i ławkę w ogródku.
Kiedy wieczór pogodny, obserwuję niebo.
Nie mogę się nadziwić,
ile tam punktów widzenia
– odpowiedział.
From: Dwukropek
Kraków: Wydawnictwo a5, 2005
Audio production: Wydawnictwo a5/Program Trzeci Polskiego Radia "Trójka"
Stari profesor
Pitala sam ga o onom vremenu,
kad smo bili još tako mladi,
naivni, gorljivi, glupi, nespremni.
Malo je od tog ostalo, s izuzetkom mladosti
- odgovorio je.
Pitala sam ga zna li još uvijek sa sigurnošću
što je za čovječanstvo dobro a što loše.
Najsmrtnosnija moguća zabluda
- odgovorio je.
Pitala sam ga za budućnost,
vidi li ju još uvijek svijetlom.
Previše sam pročitao povijesnih knjiga
- odgovorio je.
Pitala sam ga za fotografiju,
tu u ramu, na pisaćem stolu.
Bili, prošli. Brat, rođak, nevjesta,
žena, kćerkica na ženinom krilu,
mačka u naručju kćerkice,
i trešnja u cvatu, a nad tom trešnjom
neidentificirana leteća ptičica
- odgovorio je.
Pitala sam ga biva li katkad sretan.
Radim
- odgovorio je.
Pitala sam za prijatelje, ima li ih još.
Nekoliko mojih bivših asistenata,
koji također imaju svoje bivše asistente,
gospođa Ludmila, koja vlada u kući,
netko vrlo blizak, ali u inozemstvu,
dvije gospođe iz knjižnice, obje nasmiješene,
mali Grześ od prekoputa i Marko Aurelije.
Pitala sam ga za zdravlje i samoosjećanje.
Zabranjuju mi kavu, votku, cigarete,
nošenje teških uspomena i predmeta.
Moram se praviti da to ne čujem
- odgovorio je.
Pitala sam za vrt i klupu u vrtu.
Kad je večer vedra, promatram nebo.
Ne mogu se načuditi
koliko je tamo točaka gledišta
- odgovorio je.