Nina Mazjasch
belarusian
Grecki posąg
Z pomocą ludzi i innych żywiołów
nieźle się przy nim napracował czas.
Najpierw pozbawił nosa, później genitaliów,
kolejno palców u rąk i u stóp,
z biegiem lat ramion, jednego po drugim,
uda prawego i uda lewego,
pleców i bioder, głowy i pośladków,
a to, co już odpadło, rozbijał na części,
na gruz, na żwir, na piasek.
Kiedy w ten sposób umiera ktoś żywy,
wypływa dużo krwi za każdym ciosem.
Posągi marmurowe giną jednak biało
i nie zawsze do końca.
Z tego, o którym mowa, zachował się tors
i jest jak wstrzymywany przy wysiłku oddech,
ponieważ musi teraz
przyciągać
do siebie
cały wdzięk i powagę
utraconej reszty.
I to mu się udaje,
to mu się jeszcze udaje,
udaje i olśniewa,
olśniewa i trwa –
Czas także tu zasłużył na pochwalną wzmiankę,
bo ustał w pracy
i coś odłożył na potem.
From: Dwukropek
Kraków: Wydawnictwo a5, 2005
Audio production: Wydawnictwo a5/Program Trzeci Polskiego Radia "Trójka"
ГРЭЦКАЯ СТАТУЯ
З дапамогай людзей ды іншых стыхіяў
час няблага пашчыраваў над ёю.
Найперш пазбавіў носа, пазьней геніталіяў,
калейна пальцаў на руках ды нагах,
зь бегам гадоў плечыкаў, аднаго за другім,
сьцягна правага і сьцягна левага,
сьпіны і клубоў, галавы і седаліцаў,
а тое, што паадпадала, паразьбіваў, пакрышыў
на друз, на жвір, на пясок.
Калі ў гэтакі спосаб хтось жывы памірае,
за кожным ударам шмат крыві выцякае.
Мармуровыя ж стоды гінуць бела
і не заўсёды дашчэнту.
З таго, пра які мова, захаваўся торс
і выдае як напяты ад затрыманага пры высілку дыханьня,
бо мусіць цяпер
прыцягваць
да сябе
усю вабнасьць і вартасьць
страчанай рэшты.
І гэта ён патрапляе,
гэта ён яшчэ патрапляе,
патрапляе і ўражвае,
уражвае і не здаецца –
Час таксама заслужыў тут ухвальнай узгадкі,
бо прыпыніўся ў працы
і штось адклаў на потым.