***[Vaata lumepilvi, ole nagu need]

Vaata lumepilvi, ole nagu need.
Neil ei ole südant, pole elulugu.
Pime pruun november tumedaks teeb veed.
Valgeid laike täis on hing, on ajalugu.

Kuula, armastus on pilkav hääl, mis loeb
vanu võlusõnu külmalt nagu raha.
Tema terav nuga läbi lõikab koed,
küsimata sest, kas tahad või ei taha.

Tema kummalisi küsimärke vaata
vastu igivana valgust, õhtuvalgust viimast.
Kui sul enam muud ei ole mulle saata,
saada mustad suled surmaingli tiivast.

© Viivi Luik
Audio production: Eesti Kirjanduse Teabekeskus [Estonian Literature Centre]

***[Sieh dir die Schneewolken an, sei wie sie]

Sieh dir die Schneewolken an, sei wie sie.
Sie haben kein Herz, keine Biografie.
Dunkler, brauner November verfinstert die Wasser.
Voll von weißen Flecken ist die Seele, ist die Geschichte.

Wisse, Liebe ist eine spöttische Stimme; sie blättert dir
eine alte Zauberformel hin, kalt, als sei es Geld.
Ihr scharfes Messer zerschnitt die Gewebe,
ohne zu fragen, ob du willst oder nicht.

Ihr merkwürdiges Fragezeichen, betrachte es dir
gegen das uralte Licht, gegen den letzten Abendschimmer.
Wenn du nichts anderes mehr zu schicken hast,
schick mir die schwarzen Federn aus den Flügeln de Todevogels.

Aus dem Estnischen von Gisbert Jänicke