Valzhyna Mort
belarusian
While the Child Sleeps, Sonya Undresses
She scrubs me until I spit
soapy water.
Pig, she smiles.
A man should smell better than his country—
such is the silence
of a woman who speaks against silence, knowing
silence moves us to speak.
She throws my shoes
and glasses in the air,
I am of deaf people
and I have
no country but a bathtub and an infant and a marriage bed!
Soaping together
is sacred to us.
Washing each other’s shoulders.
You can fuck
anyone—but with whom can you sit
in water?
From: Deaf Republic
Minneapolis, Mn: Graywolf Press, 2019
Audio production: Haus für Poesie, 2019
Калі дзіця спіць, Соня раздзяваецца
Яна шмаруе мяне, пакуль я не пачынаю плявацца
мыльнай вадой.
“Парасё”, — усміхаецца яна.
“Чалавек мусіць пахнуць лепш за сваю краіну”, —
такая вось цішыня
жанчыны, якая гаворыць супраць цішыні, ведаючы,
што цішыня гадуе нашую мову, —
яна падкідае мае боты
і акуляры ў паветра.
“Я — з глухіх
і ў мяне
няма краіны, акрамя гэтай ванны, гэтага немаўляці, нашага ложка!”
Мыліцца разам — гэта
для нас святое.
Шараваць адно аднаму плечы.
Трахаць можна
каго заўгодна — але з кім пасядзіш вось так
у мыльнай вадзе?
И. Камінскі. З кнігі «Рэспубліка глухіх» // «ПрайдзіСвет: Часопіс перакладной літаратуры», 2018.