Paulos Ioannou
greek
Isadora Duncan tánca
Mint a szobrok, a szobrok. Napfényes, hosszú mozdulatok.
Alig volt mosolya. De ha volt, az nagyon.
A rítus szépsége tört át a ritmuson.
Csak forgott és forgott és forgott.
Könnyedén siklott. Lobogott.
Szavának súlya volt. De szólni nem tudott.
Forgott a kígyóbűvölő és forgott a sál,
forgott a félkör, a tengerpart és forgott a lány,
külön a táncosnő és külön a tánc...
Audio production: Petőfi Irodalmi Múzeum
Η Ισαδώρα Τάνκαν χορεύει
Στην αρχή σαν άγαλμα. Μετά, λες και ο ήλιος γεννήθηκε μέσα της,
η μεγάλη χειρονομία.
Ένα μικρό χαμόγελο, τότες όλα έτσι.
Η ομορφιά
της ιεροτελεστίας έλαμψε,
περιστροφή, στροβίλισμα.
Στροβίλισε και στροβίλισε,
φλεγόμενη
μόνο το σώμα μίλησε, το σώμα που έγινε
η γλώσσα της.
Ο χορός της ένα ξόρκι
σαν έλικα μετουσιωμένη στροβιλίζει τον αέρα
και
το σάλι της, μισός κύκλος γύρω της,
η καμπύλη της θαλάσσιας ακτής και
το κορίτσι,
η χορεύτρια και ο χορός ξέχωρα………