Şimdi Bana Anlatmayın Erkekleri

Canım öyle acıyor ki
yerin altındaki taşları uyandırıyorum

kadınlığım benim
içine taş doldurulan kumbaram
solucanlara yuva, ağaçkakanlara
vücuduna inen tilkilere kovuk
kollarıma yeni tohumlar serpilir
hayatının erkeği aranır ki ciddi meseledir

kadınlığım soğuk mezem
ve bir yokluğun evi olan kasığım
dünya burada duruyor
sen içine atılan çöplerle yaşa

gittiğinde etin tırnaktan ayrıldığını anlat ona
kopuşun ilmiyle yaşadığını
anlat ona o amansız hastalığı

derisi soyulmuş bir kuzu gibi üşür eti bakışlarınızda
“ben size annenizin rahmini borçlu değilim, bayım”
kadınlığım, zaptedilmiş kıtam

ne bir tarlayım ekilen…
kazıyın bedenimden o benim olmayan organı
düşürebilseydim bir yılan kavı gibi
anne olunmaz bir cinayete

vatan değil, kadın bedenidir bölünen
şimdi bana anlatmayın erkekleri

© Müesser Yeniay
From: ben olmadan çöller vardı
Şiirden Publishing, 2014
Audio production: Haus für Poesie / 2016

¡AHORA NO ME HABLEN DE HOMBRES!

Mi alma me duele tanto que
despierto las piedras debajo de la tierra

mi feminidad
una alcancía llena de pedruscos
una casa para gusanos, pájaros carpinteros
un cubil para lobos descendidos a mi cuerpo
sobre mis brazos, nuevas semillas están esparcidas
se busca el hombre de tu vida
eso es un asunto bastante serio

mi feminidad, mi frío refrigerio
y mi pubis, una casa para la inexistencia,
el mundo se alza aquí
y tú! Vives con la basura arrojada dentro de ti

cuando él se haya ido, dile que la carne deja uña
que vives con la ciencia de la ruptura
háblale de esa seria enfermedad

como una piel de oveja, ella se enfría en tu mirada
no estoy en deuda con el vientre de su madre, señor!
Mi feminidad, mi continente invadido

Tampoco soy una tierra cultivada...
saquen a rasguños el órgano que no es mío
como una piel de serpiente, quisiera poder dejarlo caer
no es razonable ser madre de un asesinato

no es el país natal lo que está dividido
sino el cuerpo de una mujer
ahora, ¡no me hablen de hombres!

Traducción de Rafael Patiño