Øyvind Rangøy
norwegian
Aadamale
kuigi hetkeks kaasa viia
võis mind üldine psühhoos
ma ei kahetsenud iial.
tahtsin lihtsalt nutta koos.
tollest hea ja kurja janust
ma ei vabane, mu vend.
see ei hooli vastupanust.
milleks kauem petta end:
ma ei muutu eales muuks.
otsi oma haldjatari,
saa ta silmadeks ja suuks.
kuigi kauaks jääb su vari
minu laeva mastipuuks,
ma ei muutu iial, Aadam,
küllalt kondiseks, et saada
kellelegi küljeluuks.
From: Gravitatsioon
Tallinn: Verb, 2013
Audio production: Eesti Kirjanduse Teabekeskus [Estonian Literature Centre]
Til Adam
om eg kanskje no og då
ikkje var psykosen framand
vil eg aldri angre på
det å ville gråte saman.
tørsten etter godt og vondt
bror, den blir eg aldri fri.
den held stand på kvar ein front.
sjølvbedrag blir slik ein strid:
aldri vil eg annleis gro.
søk du alvekvinna berre,
ver du auge, munn for ho.
om enn skuggen din vil sperre
høgt som mastetoppen min,
Adam, aldri blir eg ein,
med nok bein i kroppen min
til ein annans sidebein.