Skromny stół
          spieszmy więc przybrać czerwienią
              pomidorów, pietruszką
przystroić kędzierzawą tudzież koprem,

                       wonny strąk
          papryki z czosnkiem, z cebulą,
              z kostropatym ogórkiem,
z arbuzem pobratawszy rozpłatanym.

                       Jako blask
          słońca w przeczystym bursztynie,
              niechaj masło nas olśni.
Czarnego nakroimy przeto chleba,

                       białą sól
          w pełnym szafując naczyńku.
              Nie zaszkodzi też flasza
likworu. Jakoż miło wyszukaną

                       sycić głód
          strawą i trunkiem pragnienie!
              Chociaż jesień już bliska,
na łaskę jej nie zdamy się, strapieni.

                       Pan nasz, Bóg,
          Stwórca wszystkiego, też snadniej
              w krotochwilnych kochankach
niż w smętnych upodoba zawistnikach.