Astrid Alben
english
Mijn armoede
Ik wachtte in mijn laatste jurk op het schoolplein.
Een moeder vroeg hoe ik het maakte.
En er was oploskoffie.
Ik werd onzeker, koos geen antwoord
uit angst voor mijn antwoord.
Er is een verband tussen geheugen en openstaande rekeningen.
Mijn zoon was al uit, naar bleek.
Hij had zijn schoenen geruild voor nieuwe spelletjes,
het waren merkschoenen. De opvang was dicht.
Ineens een glimp van God.
Thuis dronk ik online de nacht leeg
in het oneven licht van mijn geleende koelkast.
Weer die wanhoop. Waar moest ik mijn beslissing van betalen?
From: Wat helpt is een wonder
Amsterdam: Querido, 2017
ISBN: 978 90 214 0440 0
Audio production: Nederlands Letterenfonds, 2022
My poverty
Down to my last dress I waited at the school gates.
A mother asked how I was.
And there was instant coffee.
I lost my nerve, wouldn’t pick an answer,
fearing my answer.
There exists a link between memory and outstanding bills.
My son had already come out, withdrawn.
He had traded his shoes for new games,
they were designer shoes. The after-school care was closed.
A sudden glimpse of God.
At home, online, I drained the night
in the uneven light of my borrowed fridge.
Again despair. How was I going to foot the bill of my decision?