Michael Zgodzay
german
Odkopanie posągu Antinousa w Delfach, 1893
Stąd wychodzi do licznych świątyń całej ziemi,
spełnia prośby tych, którzy go proszą,
i leczy choroby tych w potrzebie, zsyłając na nich sny.
(z obelisku Antinousa w Rzymie)
Chrzęszczący w zębach piasek. Odcisk od oskardu.
Rozmyte chmury chmurnych, poruszonych twarzy.
Leta płynie przez mięso, nie płynie przez marmur,
ja jestem nadal młody, wy – od dawna starzy.
Imię zachował przypis, a kształt ramion – ziemia.
Nie współczuję wam ani nie zazdroszczę. Spałem.
Zanurzyłem się w wodzie tym śmiertelnym ciałem,
wynurzyłem się z ziemi ciałem nieśmiertelnym.
Czy nie o tym marzycie, kopacze w kaszkietach,
niosąc krzyczące bety do chrzcielnicy w cerkwi?
From: Języki obce
Audio production: Haus für Poesie, 2021
DIE AUSGRABUNG DER ANTINOUSSTATUE IN DELFI, 1893
Er geht von hier aus in die vielen Tempel der Welt
erfüllt die Bitten derer, die ihn bitten,
und heilt die Krankheiten derer, die in Not, indem er Träume über sie schickt.
(nach dem Antinous-Obelisken in Rom)
Sand zwischen Zähnen. Hände mit Schlieren beladen.
Verwaschene Wolken trüber, bewegter Gesichter.
Lethe fließt durch das Fleisch, nicht durch Marmors Adern,
ich bin stets jung noch, ihr - längst trübe Lebenslichter.
Den Namen bewahrte die Inschrift, die Erde - der Arme Gestalt.
Ihr weckt in mir weder Bedauern noch Neid. Ich schlief.
Ich tauchte den sterblichen Leib in tiefe Wasser,
aus Erdestiefen tauchte ich als unsterblich auf.
Ist dies nicht euer Traum, ihr Gräber in groben Hüten,
wenn ihr das schreiend Bündel dem Popen bringt zur Tauf‘?
Warszawa, 7 IV 2013