L'avet

Ets vulnerable. Un avet que viu en un balcó.
El test, amb crueltat, t'obliga a recordar l'anonimat
en mig del verd extens.
I la glòria fugaç de fàtues lluminàries nadalenques,  
encimellades ermes tan feblement gaudides, amb desig
i amb regust de pecat.
I qui sap si ara plou perquè tu vols plorar,  perquè
el clima i l'amor podrien ben bé ser part de la mateixa
cosa. Del mateix trencaclosques de núvols que es belluguen
i ballen d’una muntanya de tons blancs a l'altre, desfent
la feina feta.  Del paisatge esvaït d'una aquarel·la
que va pintar l'infant que imaginem que érem.
I si ara plores no és perquè plogui amb ganes
gotims madurs d’estiu que esvaeixen colors,
sinó pel somni que has perdut: somniaves que plovia.
I perquè, malgrat tu, agraeixes la vida.

© Anna Aguilar-Amat
From: Petrolier
València: Denes, 2003
Audio production: Institut Ramon Llull

Der Tannenbaum

Du bist verwundbar. Ein Tannenbaum auf einem Balkon.
Grausam zwingt der Topf dich dazu, an die Anonymität
inmitten des weiten Grün zurückzudenken.
Und der vergängliche Ruhm der prahlerischen Weihnachtsbeleuchtung,
hochaufgetürmt, brachliegend, so wenig ausgekostet, mit Sehnsucht
und einem Nachgeschmack von Sünde.
Und wer weiß, ob es jetzt regnet, weil du weinen möchtest, weil
das Klima und die Liebe gut Teil ein und derselben Sache sein könnten.
Desselben Puzzles aus Wolken, die sich hin und her bewegen,
von dem einen weißschimmernden Berg zum nächsten tanzend, und die auf ihrem Weg
die getane Arbeit vertun. Teil der verschwommenen Landschaft eines Aquarells,
das das Kind malte, das wir, wie wir glauben, einst waren.
Und wenn du jetzt weinst, dann nicht, weil vom Himmel
die reifen Traubentropfen des Sommers herabregnen, die die Farben verwischen,
sondern wegen des Traums, den du verlorst: du träumtest, es regnete.
Und weil du, wenn auch wider Willen, dankbar bist für das Leben.

Aus dem Katalanischen von Isabel Müller