მედეა

ის, ვინც საკუთარ გამონაბოლქვ სუნთქვას გაჰყვება
უცხო მხარეში –
გასაქცევად დაეძებს მიზეზს,
რადგან ერთ დღესაც
აივსება ყველა ბეღელი
და მოხარშული ხორბალიც კი აბიბინდება.
ის, ვინც ღრუბლიდან
შუა ზღვაში გადავარდება -
გასაქცევად დაეძებს მიზეზს,
რადგან ვერცერთი,
თუნდაც შავი,
ზღვა ვერ დაგახრჩობს
თუკი შენი სახელი ჰქვია.
ის, ვინც საკუთარ ტყავს გაიხდის,
დარაჯს მიუჩენს -
გასაქცევად დაეძებს მიზეზს
რადგან ერთხელაც
ეძინება ყველა გველეშაპს
ყველა სიფრთხილე და სიფხიზლე
დასაძლევია.
ის, ვინც მინდორში კბილებს დათესს -
მოიმკის შიმშილს
- გასაქცევად საჭირო მიზეზს,
რადგან მიწიდან ამოწვერილ
ყველა გოლიათს
ფესვებს მაინც მახრა შეუჭამს.
ის, ვინც უცხოელს შეიყვარებს
(სწრაფმავალ ხომალდს )
გასაქცევად დაეძებს მიზეზს,
რადგანაც ყველა იმ მდინარის პირას ბრუნდება,
სადაც ცალი სანდალი დარჩა.


შენ ვინც საკუთარ თავს დაეძებ,
ნუ მოხვალ ახლოს,
ღამე მინდორში გაათენე,
დიდი ხანია მდინარეებს არ მოაქვთ ოქრო
მხოლოდ თევზები ანათებენ,
და სიტყვებს შორის მანძილები
მიჩირქდება,
მიმიზეზდება…,
გზები რომ არა,
დაგტოვებდი,
მოგიბეზრებდი . . .

და ისე მშვიდად,
როგორც ნიმფა ტანზე რძეს ივლებს, –
მეც გასაქცევად დავეძებ მიზეზს –
ვხოცავ ჩვენს შვილებს… . . .

© დიანა ანფიმეადი / Diana Anfimiadou
Audio production: Giorgi Leonidze State Museum of Literature, Georgia

Medea

Wer seinem Abgasatem folgt
in eine fremde Gegend –
sucht einen Grund zum Weglaufen,
denn eines Tages
füllt sich jede Scheune
und sogar gekochter Weizen wogt.
Wer von den Wolken
ins offene Meer fällt –
sucht einen Grund zum Weglaufen,
denn kein Meer,
auch nicht das Schwarze,
kann dich ertränken,
selbst wenn es deinen Namen trägt.
Wer mit der eigenen Haut bezahlt,
heuert einen Wächter an –
sucht einen Grund zum Weglaufen,
denn einmal
schläft jeder Drache ein,
wird jede Vorsicht und Wachsamkeit
überwunden.
Wer auf dem Feld Zähne sät,
erntet Hunger –
den nötigen Grund zum Weglaufen,
denn jedem aus der Erde sprießenden Riesen
frisst die Maulwurfsgrille
die Wurzeln.
Wer sich in einen Fremden verliebt
(Schnelldampfer),
sucht einen Grund zum Weglaufen,
denn jeder kehrt an das Flussufer zurück,
an dem er die eine Sandale ließ.

Du, dich suchend,
komm mir nicht nahe,
du durchwachst die Nacht im Feld,
lange schon bringen die Flüsse kein Gold mehr,
nur die Fische glitzern,
und die Entfernung zwischen den Wörtern
eitert mir,
heilt nicht ...
Wenn die Wege nicht wären,
würd ich dich verlassen,
würd ich dich langweilen ...

Und so ruhig,
wie die Nymphe sich mit Milch wäscht –
such auch ich einen Grund zum Weglaufen –
hab unsere Kinder getötet ...

Aus dem Georgischen von Julia Dengg und Nino Popiashvili