Uit domheid heb ik mijn stok verloren,
sierlijk uit kornoeljehout gesneden,
zolang ik wist dat hij me zou toebehoren,
was er om bang te zijn geen reden,
wat ik moest bereiken, bereikte ik,
wat ik moest halen, haalde ik,
was ik onderweg en de zon al gezonken,
dan liep ik dapper door het donker,
maar ik offerde hem aan de oevers van de Iori,
waar ik bijkwam van een kater,
en voor de rondwriemelende mieren
legde ik hem als een brug over het water.