Thomas Prix
german
ÇINGIRAĞIN ÖLÜMÜ 3)
adımlarım
bir yere götürmüyor artık beni
çiziyorum kıl üstüne
küçür çıngırağın ayak izlerini
gözlerim
sönüyorlar bir bahçede
katran güle sarılıyor
uzun uzun öpüşüyorlar
birleşiyorlar
cennet ve cehennem
tanıyarak bedenlerini
dil ve damak gibi
adımlarım
bir yere götürmüyor artık beni
yağmur saralı bir dilenci
devriliyor ardımsıra
yürüdüğüm her sokak
duvarlaştırıyor kendini
ellerim
eriyorlar bir bahçede
kopuyor küpelerin halkası
kemerlerin tokası
yalnızlık delik ağlarıyla
avlanıyor içimi
adımlarım
bir yere götürmüyor artık beni
küçük bir çıngırağım
çalıyorum kendi kendimi
TOD EINES GLÖCKCHENS 3
meine Schritte
bringen mich nirgendwo hin jetzt
auf ein Haar zeichne ich
die Spuren einer kleinen Glocke
meine Augen
brechen in einem Garten
Teer umarmt eine Rose
eins werden
Himmel und Hölle
ihre Leiber kennend
wie Zunge und Gaumen
meine Schritte
bringen mich nirgendwo hin jetzt
der Regen, ein epileptischer Bettler
fällt hinter mir
jede Gasse, die ich gehe
mauert sich zu
meine Hände
lösen sich auf in einem Garten
der Ohrring reisst
die Gürtelschnalle
die Einsamkeit jagt mit löchrigen Netzen
mein Innen
meine Schritte
bringen mich nirgendwo hin jetzt
ich bin ein kleines Glöckchen
läute mich selbst