Kim Andringa
french
EEN STAD IS EEN SLUIS
Eenige oogenblikken later stegen er uit de
schoorsteenen der Henrietta weder dikke rookkolommen op.
Jules Verne
Henriëtta steekt haar hoofd uit een dakraam:
"Een huis is geen kluis zonder sleutel! Geen dak wordt een zak om mijn kop!
Een huis blijft een straat met vier muren! Ge waait daar! Doorheen! Een stad
is een huis met veel gaten!"
Henriëtta spuwt een kersenpit:
"Tussen stenen kruipt gras. In de vorm van een hart. De vorm van een vogel."
Henriëtta schudt een kussen op:
"Duw een kind in wat zand en het groeit daar. Naai een schoen in een
buik en die slaapt daar. De zee zwemt niet weg."
Henriëtta plooit papieren bootjes:
"Een fiets is een vis. Een auto een glijbaan. Een stad blijft een trein die lang stilstaat."
From: een twee drie ten dans
Amsterdam: De Bezige Bij, 2009
Audio production: Flemish Literature Fund
UNE VILLE EST UNE ECLUSE
Quelques instants après, la cheminée de
l'Henrietta vomissait des torrents de fumée.
Jules Verne
Henrietta passe la tête par un vasistas :
« Une maison n’est pas un coffre-fort sans clé! Aucun toit ne sera un sac sur ma
caboche! Une maison reste une rue avec quatre murs! Vous y soufflez! A travers!
Une ville est une maison avec beaucoup de trous! »
Henrietta crache un noyau de cerise :
« Entre des pierres l’herbe rampe. En forme de cœur. En forme d’oiseau. »
Henrietta secoue un oreiller :
« Enfoncez un enfant dans un peu de sable, et il y poussera. Cousez une
chaussure dans un ventre et elle y dormira. La mer ne part pas à la nage. »
Henrietta plie des bateaux en papier :
« Un vélo est un poisson. Une voiture, un toboggan. Une ville reste
un train longtemps arrêté. »