Giorgio Faggin, Giovanni Nadiani
italian
De hertog en ik
Twee mannen trokken een kar door het bos,
door de modder van lichtschuwe wegen,
in dienst van een vrouw die verdeelde
en heerste. Hun lust, hun last stond zij
naakt boven hen, de zweep in de hand,
trots, door geen man ooit bezeten
dan in het offer van een gespleten
bestaan. De ene man ik, de ander gezant
van de nacht die zijn angst door mij joeg.
Wij trokken samen, de hertog leidde,
hij kende het bos in al zijn geheimen.
De vrouw zag het onderscheid. Sloeg.
Amsterdam: De Arbeiderspers, 1989
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2007.
Il duca e io
Due uomini tiravano un carro nel bosco,
in mezzo al fango di strade tenebrose,
agli ordini di una donna che dispensava
e dominava. Loro croce e delizia, essa stava
nuda sopra di essi, la frusta nella mano,
superba, mai da alcuno posseduta
se non nel sacrificio di un’esistenza
sdoppiata. Un uomo ero io, l’altro il messo
della notte che mi incuteva spavento.
Tiravamo insieme, il duca guidava,
conosceva del bosco tutti i segreti.
La donna vedeva la loro differenza. Frustava.
From: Poesia Fiamminga contemporanea, Mobydick, Faenza, 1998.