De koekoek roept
het groen lacht het licht danst het water gutst
liefde is het, en een waarschuwing
nu de wouden gladgeschoren zijn
heel de wereld onder de rok van de aardbol graait.
al het groen wegrukt en in de zeeën
kotst – bovendien
boort hij gaten in de lucht, de kleine rebel
chloorfluorkoolwaterstof, de guerillero die ten hemel
die dansend ten hemel stijgt
Sta uur na uur klaar voor het laatste uur van de aarde
alwie op de zuidelijke zee door de zon wordt gekust
ontvangt onbewust een kleine doodsvlek
Jullie, vijf zintuigen van de vier seizoenen
die geleidelijk je ritme verliest
’s zomers sneeuwt het ’s winters krijg je een zonnesteek
Niettemin, zonder hiervan te weten
- of weet hij het wel? –
door de heerlijke melodie die hij zingt
komen miljoenen jaren op dit ogenblik terecht
De koekoek roept