شير خريدن براي همه‌ي زنان نپال
دشمنان را در خيال در آغوش گرفتن ، از دور آرزوي آرامش كردن
( زيرا نه دوستاني هست و نه دشمناني -  تنها معلم )

آرزوها را مثل آب دهان،  قطره قطره روي كُندُر  ذوب كردن
دعا كردن ، بي تمناي چيزي براي خود ، نه تمناي تندرستي براي پدر و مادر
نه براي كوژپشت ِ معبد همآنجا ، نه تمناي سعادت  نه خواهش خرده ناني

مثل پرنده هايي كه ديروز را نوك مي زنند ، و امروز را فراموش مي كنند
همه ي اتاق‌ها را بستن  ، درون دل را چهارتاق گشودن ،
پذيرا شدن همه‌ي تمنا نكرده ها ،غيره منتظره ها ، غريبه ها

عروس همه ي مردها شدن  ، و همه‌ي گرسنگان و شوربختان
دوست داشتن مرگ،اشك نريختن هنگامي كه نزديكترين همسايه ات مي ميرد،

به ياد آوردن اين كه همه چيز همواره نخستين و آخرين لحظه است
چنان كه كودكي به ياد مي آورد ، نياموختن بيدار شدن ،
انتظار نكشيدن،  براي باز شدن همه‌ي بندها –

تا ما ديگر به گونه‌ي آدمي زاده نشويم ،
و دوباره به هيئت باد ، قطره ها
و دريا در آييم .